Zakażenia: kandydoza, zapalenie pochwy. Zaburzenia układu krwionośnego i limfatycznego: rzadko obserwowano w badaniach klinicznych trombocytopenię, przemijającą neutropenii o niewielkim nasileniu. Zaburzenia układu odpornościowego: anafilaksja (rzadko prowadząca do zgonów). Zaburzenia metaboliczne i pokarmowe: jadłowstręt. Zaburzenia psychiatryczne: zachowania agresywne, nerwowość, pobudzenie, stany lękowe. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, drgawki, ból głowy, senność, parestezje, nadmierna ruchliwość, omdlenia. Rzadko obserwowano zaburzenia smaku. Zaburzenia słuchu i związane z błędnikiem: zawroty głowy, obserwowano zaburzenia słuchu, takie jak utrata słuchu i/lub szumy uszne. W badaniach naukowych większość tych zaburzeń wiązano z przedłużonym stosowaniem dużych dawek. W przypadkach, kiedy możliwa była dalsza obserwacja, stwierdzano, że większość tych zmian była przemijająca. Zaburzenia sercowe: kołatanie serca i arytmia, łącznie z tachykardią komorową. Obserwowano rzadko przypadki wydłużenia odcinka QT oraz zaburzenia typutorsades de pointes. Zaburzenia naczyniowe: hipotensja. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka (rzadko prowadząca do odwodnienia), luźne stolce, niestrawność, zaburzenia w jamie brzusznej (bóle, skurcze), zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki, rzadko odbarwienie języka. Zaburzenia czynności wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka zastoinowa, rzadko przypadki martwicy wątroby i niewydolności wątroby, które w rzadko mogą prowadzić do śmierci. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje alergiczne takie jak swędzenie, wysypka, nadwrażliwość na światło, obrzęk, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Rzadko obserwuje się ciężkie reakcje skórne, jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona oraz martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego: bóle stawów. Zaburzenia czynności nerek i układu moczowego: śródmiąższowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek. Inne zaburzenia: opisywano przypadki astenii, znużenia, złego samopoczucia.
Azibiot działanie i stosowanie
Azytromycyna jest związkiem z grupy antybiotyków zwanych azalidami. Działanie azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białek bakterii przez połączenie się z podjednostką 50s rybosomu oraz hamowaniu translokacji peptydów. In vitro azytromycyna działa na następujące mikroorganizmy: Gram(+) i Gram(-), takie jak m.in.: Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (grupa A) i inne streptokoki; Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Branhamella catarrhalis, bakterie beztlenowe w tym Bacteroides Fragilis, Escherichia coli, Bordetella pertussis, Bordetella parapertussis, Borrelia burdorferi, Haemophilus ducreyi, Neisseria gonorrhoeae i Chlamydia trachomatis. Azytromycyna wykazuje in vitro aktywność przeciw Legionella pneumophila, Mycoplasma pneumoniae i hominis, Campylobacter spp. Toxoplasma gondii i Treponema pallidum. Drobnoustroje wykazujące oporność na którykolwiek z antybiotyków makrolidowych (np. Enetrococcus faecalis i większość szczepów metycylino-opomych gronkowców) mogą być również oporne na klarytromycynę (oporność krzyżowa).
Azibiot przedawkowanie
Działania niepożądane występujące przy wyższych niż zalecane dawkach były podobne do tych, które występowały przy dawkach leczniczych. Za duże dawki mogą spowodować ciężkie nudności, wymioty, biegunkę i utratę słuchu. W przypadku przedawkowania wskazane jest wdrożenie leczenia objawowego i wspomagającego.
Azibiot w ciąży
Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku przez kobiety w ciąży. Lek można stosować u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy leczenie alternatywnymi lekami jest niedostępne. Brak danych na temat wydalania leku z mlekiem. W przypadku karmienia niemowląt piersią azytromycynę można zastosować jedynie wtedy, gdy leczenie innymi środkami jest niedostępne.
Azibiot a karmienie piersią
Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku przez kobiety w ciąży. Lek można stosować u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy leczenie alternatywnymi lekami jest niedostępne. Brak danych na temat wydalania leku z mlekiem. W przypadku karmienia niemowląt piersią azytromycynę można zastosować jedynie wtedy, gdy leczenie innymi środkami jest niedostępne.
Azibiot dawkowanie
Dorośli i dzieci o mc. powyżej 45 kg: całkowitą dawkę wynosząca 1,5 g należy podawać w trzech dawkach dobowych po 500 mg przez 3 kolejne dni. Alternatywnym schematem jest podawanie tej samej dawki całkowitej przez 5 kolejnych dni: 500 mg pierwszego dnia i po 250 mg przez 4 kolejne dni (od dnia drugiego do piątego ). W przypadku niepowikłanego niegonokokowego zapalenia cewki moczowej, zapalenia szyjki macicy podaje się jednorazową dawkę doustną wynoszącą 1 g.
Azibiot przeciwskazania
Opisywano ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne. Niektóre z reakcji na azytromycynę powodowały objawy nawracające, wymagające dłuższego okresu obserwacji i leczenia. Nie jest konieczne dostosowywanie dawek u pacjentów z lekkim zaburzeniem czynności nerek, natomiast brak jest danych na temat zastosowania azytromycyny w przypadkach, gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 0,6 ml/s (40 ml/min). Należy więc zachować ostrożność, przepisując azytromycynę tym pacjentom. U pacjentów z lekkim i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby brak dowodów na znaczne różnice w farmakokinetyce azytromycyny w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby. U pacjentów z lekkim zaburzeniem czynności wątroby wzrasta ilość azytromycyny wydalanej z moczem, prawdopodobnie w wyniku włączenia się mechanizmu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego. W związku z tym nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u pacjentów z lekkim i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. Jednakże, ponieważ główną drogą eliminacji azytromycyny jest wątroba, należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi schorzeniami wątroby. Bardzo istotne jest prowadzenie stałej kontroli w celu wykrycia objawów rozwoju niewrażliwych mikroorganizmów, takich jak grzyby. Wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy opisywano w związku z zastosowaniem prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych. Stopień ciężkości waha się w takich przypadkach od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego też należy rozważyć możliwość wystąpienia tego schorzenia każdorazowo w przypadku wystąpienia biegunki, zwłaszcza ciężkiej lub długotrwałej, w następstwie zastosowania klarytromycyny. Nie należy stosować środków hamujących perystaltykę lub działających zapierające. W związku z zastosowaniem makrolidów możliwe jest wystąpienie arytmii, szczególnie u pacjentów z wydłużonym odstępem QT. Po wprowadzeniu leku na rynek zgłoszono wystąpienietorsades de pointesu pacjenta z przebytą arytmią, u którego zastosowano leczenie azytromycyną.