Tag: ATryn

Leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z wrodzonym niedoborem antytrombiny. Z powodu różnic w farmakokinetyce antytrombiny alfa i antytrombiny osoczowej leczenie preparatem należy prowadzić zgodnie z opisanymi poniżej szczególnymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania. W leczeniu wrodzonego niedoboru antytrombiny dawkę i czas leczenia należy dobrać indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę wywiad rodzinny, a zwłaszcza epizody zakrzepowo-zatorowe, aktualne kliniczne czynniki ryzyka i wyniki badań laboratoryjnych. Liczba podawanych jednostek antytrombiny alfa jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odnoszą się do aktualnego wzorca WHO dla koncentratu antytrombiny. Aktywność antytrombiny (AT) w osoczu jest wyrażana w procentach (w stosunku do osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (w odniesieniu do Wzorca Międzynarodowego antytrombiny w osoczu). Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności antytrombiny jest równoważna ilości antytrombiny zawartej w jednym ml normalnego osocza ludzkiego. Wymagana dawka antytrombiny alfa jest obliczana na podstawie aktywności antytrombiny w osoczu przed leczeniem i masy ciała. Celem leczenia preparatem jest zwiększenie i utrzymanie aktywności antytrombiny w zakresie 80-120% (0,8-1,2 j.m./ml) w czasie leczenia. Leczenie rozpoczyna się od podania dawki nasycającej preparatu w celu osiągnięcia docelowej aktywności antytrombiny na poziomie 100%. Początkowa dawka nasycająca jest obliczana na podstawie masy ciała i poziomu aktywności antytrombiny przed rozpoczęciem leczenia. Wymagana dawka nasycająca jest określana przy użyciu następującego wzoru: Dawka nasycająca (j.m.) = [(100 – poziom aktywności AT pacjenta przed leczeniem w %) /2,28] x masa ciała w kg. Typowa dawka nasycająca u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym (wyjściowa aktywność AT: 50%; masa ciała: 75 kg) z wrodzonym niedoborem antytrombiny w sytuacjach klinicznego ryzyka wynosi 20-25 j.m./kg masy ciała. Dawkę nasycającą należy podawać w 15-minutowej infuzji, po której należy natychmiast rozpocząć infuzję dawki podtrzymującej. Wymagana dawka podtrzymująca dla pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym jest podawana w ciągłej infuzji i jest wyliczana na podstawie następującego wzoru: Dawka podtrzymująca (j.m./h) = [(100 – poziom aktywności AT pacjenta przed leczeniem w %) /10,22] x masa ciała w kg. Typowa dawka podtrzymująca u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym z wrodzonym niedoborem antytrombiny w sytuacjach klinicznego ryzyka wynosi 4-5 j.m./kg/h. W stanach zwiększonego zapotrzebowania (np. poważna operacja chirurgiczna, jednoczasowe stosowanie heparyny) rzeczywista dawka może być większa. Należy zapoznać się z poniższymi zaleceniami dotyczącymi monitoringu terapeutycznego i ustalenia dawki. Dawkę należy ustalić na podstawie oznaczeń aktywności antytrombiny. Odpowiedź na leczenie preparatem może różnić się u poszczególnych pacjentów, osiągając różne poziomy w badaniach in vivo i różne T0,5. W początkowym okresie leczenia i bezpośrednio po operacji może być konieczne częste oznaczanie aktywności antytrombiny i zmiana dawki. Po rozpoczęciu infuzji dawki podtrzymującej i po upływie 45 minut od podania dawki nasycającej należy pobrać krew w celu oznaczenia aktywności AT. Jeśli aktywność AT pozostanie w zakresie pomiędzy 80% i 120% (0,8-1,2 j.m./ml), zmiana dawki nie będzie konieczna. W przypadku, gdy aktywność AT będzie mniejsza niż 80%, tempo infuzji dawki podtrzymującej należy zwiększyć o 50%. W przypadku, gdy aktywność AT przekroczy 120%, tempo infuzji należy zmniejszyć o 30%. Poziom aktywności AT należy skontrolować po upływie 30 minut od jakiejkolwiek zmiany tempa infuzji lub po 4 h, jeśli oznaczona wartość mieściła się w zakresie docelowym. Następnie aktywność antytrombiny należy kontrolować 1-2 razy dziennie i odpowiednio dostosowywać dawkę. Jeżeli sytuacja kliniczna nie wymaga zastosowania innego skutecznego poziomu, to aktywność antytrombiny należy utrzymywać powyżej 80% w czasie leczenia. Przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego może wpłynąć na poziom aktywności AT. Z tego powodu po zakończeniu zabiegu należy dodatkowo skontrolować poziom aktywności AT. Jeśli aktywność będzie niższa od 80%, można podać AT w 15-minutowym bolusie dożylnym w celu szybkiego przywrócenia poziomu aktywności AT. Dawkę można określić podstawiając aktywność AT zmierzoną po zabiegu chirurgicznym do wzoru dawki nasycającej. Nie ma doświadczenia dotyczącego stosowania u dzieci.