Produktu leczniczego nie należy podawać w postaci pojedynczego, szybkiego wstrzyknięcia. Przygotowany w fiolkach roztwór z proszku należy rozcieńczyć w płynie infuzyjnym nie zawierającym jonów wapnia (np. 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy) i podać w powolnej infuzji. Szybkość infuzji nie powinna być większa niż 60 mg/h (1 mg/min), a stężenie pamidronianu w płynie infuzyjnym nie większe niż 90 mg/250 ml. Dawkę 90 mg należy podawać w 250 ml płynu infuzyjnego, w infuzji trwającej 2 h. Jednakże u pacjentów ze szpiczakiem mnogim i u pacjentów z hiperklacemią w przebiegu chorób nowotworowych, nie zaleca się stosowania dawki większej niż 90 mg w 500 ml płynu infuzyjnego, w infuzji trwającej 4 h. W celu zminimalizowania odczynów w miejscu wstrzyknięcia, kaniulę należy ostrożnie wprowadzać do żyły o odpowiednio dużej średnicy. Dorośli oraz osoby w podeszłym wieku. Przerzuty nowotworowe do kości (z przewagą procesów litycznych) i szpiczak mnogi: zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 90 mg w pojedynczej infuzji podawanej co 4 tyg. U pacjentów z przerzutami do kości, poddawanych chemioterapii w odstępach 3-tygodniowych, produkt leczniczy 90 mg można stosować również co 3 tyg. Hiperkalcemia w przebiegu chorób nowotworowych: pacjenci muszą zostać odpowiednio nawodnieni roztworem soli fizjologicznej przed rozpoczęciem i podczas stosowania produktu leczniczego. Całkowita dawka produktu leczniczego, którą należy podać podczas jednej kuracji zależy od początkowych stężeń wapnia w surowicy pacjenta. Stężenie wapnia w surowicy przed leczeniem: do 3,0 mmol/l – zalecana dawka całkowita 15-30 mg; 3,0-3,5 mmol/l – zalecana dawka całkowita 30-60 mg; 3,5-4,0 mmol/l – zalecana dawka całkowita 60-90 mg; >4,0 mmol/l – zalecana dawka całkowita 90 mg. Całkowita dawka produktu leczniczego może być podana zarówno w 1 infuzji, jak również w kilku wlewach w ciągu 2-4 kolejnych dni. Maks. dawka produktu leczniczego na pełną kurację wynosi 90 mg. Dotyczy to zarówno pierwszego kursu leczenia jak i następnych kursów podawania produktu leczniczego. Istotne zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy krwi występuje zazwyczaj w 24-48 h po podaniu produktu leczniczego. Natomiast normalizacja stężenia wapnia występuje zazwyczaj w ciągu 3-7 dni. Jeżeli nie osiągnie się normalizacji stężenia wapnia we krwi w tym czasie, można podać kolejne dawki produktu leczniczego. Okres trwania odpowiedzi na leczenie może różnić się u poszczególnych pacjentów, a leczenie może być powtórzone w każdym przypadku nawrotu hiperkalcemii. Z doświadczeń klinicznych wynika, że produkt leczniczy może stać się mniej skuteczny w miarę zwiększania się liczby stosowanych kursów leczniczych. Choroba Pageta kości: zalecana dawka całkowita produktu leczniczego na 1 cykl leczenia wynosi 180 mg do 210 mg. Produkt leczniczy można podać zarówno w postaci 6 pojedynczych dawek po 30 mg raz/tydzień (całkowita dawka 180 mg), jak również w 3 pojedynczych dawkach po 60 mg co drugi tydzień. W przypadku stosowania pojedynczej dawki 60 mg, zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej 30 mg (całkowita dawka 210 mg). Sposób podawania, w którym pomija się dawkę początkową, może być powtórzony po 6 m-cach, aż do czasu uzyskania remisji choroby oraz w przypadku, gdy wystąpi nawrót choroby. Produkt leczniczy nie powinien być podawany pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny
Aredia przeciwskazania
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany: u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na pamidronian lub inne bisfosfoniany, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego, u pacjentek w ciąży, u kobiet karmiących piersią.
Aredia w ciąży
Wykazano, że produkt leczniczy może przenikać przez łożysko szczurów oraz, że wywierał on znaczne działanie na matkę i nie wykazywał teratogennego działania na zarodek lub płód u szczurów i królików. Brak wystarczających i dobrze kontrolowanych badań kobiet w ciąży oraz danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Z tego względu nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet w ciąży. W badaniach na szczurach wykazano, że pamidronian może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego podczas stosowania produktu leczniczego nie należy karmić piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Aredia a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Aredia skutki uboczne
Działania niepożądane produktu leczniczego mają zazwyczaj charakter łagodny i przemijający. Bardzo często występujące działania niepożądane to bezobjawowa hipokalcemia i gorączka (zwiększenie temperatury ciała o 1°C-2°C), które zazwyczaj występują w ciągu pierwszych 48 h infuzji. Gorączka najczęściej przemija samoistnie i nie powoduje konieczności leczenia. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) uczynnienie wirusa Herpes simplex, uczynnienie wirusa Herpes zoster. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość, trombocytopenia, limfocytopenia; (bardzo rzadko) leukopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje alergiczne włącznie z reakcjami rzekomoanafilaktycznymi, skurcz oskrzeli/duszność, obrzęk Quinckego (naczynioruchowy); (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia układu nerwowego: (często) objawowa hipokalcemia (parestezje, tężyczka), ból głowy, bezsenność, senność; (niezbyt często) drgawki, pobudzenie, zawroty głowy, letarg; (bardzo rzadko) dezorientacja, omamy wzrokowe. Zaburzenia oka: (często) zapalenie spojówek; (niezbyt często) zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego); (bardzo rzadko) zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki, widzenie żółtych barw. Zaburzenia serca: (często) nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) niedociśnienie tętnicze; (bardzo rzadko) lewokomorowa niewydolność krążenia (duszność, obrzęk płuc), zastoinowa niewydolność serca (obrzęki) w związku z przeciążeniem płynami. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, wymioty, brak łaknienia, ból brzucha, biegunka, zaparcie, zapalenie błony śluzowej żołądka; (niezbyt często) niestrawność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka; (niezbyt często) świąd. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) przemijający ból kości, bóle stawów, bóle mięśni, uogólnione bóle; (niezbyt często) kurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) ostra niewydolność nerek; (rzadko) ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków nerkowych łącznie z niewydolnością, zespół nerczycowy; (bardzo rzadko) pogorszenie istniejących chorób nerek, krwiomocz. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka i objawy grypopodobne, czasami ze złym samopoczuciem, dreszczami, uczuciem zmęczenia i nagłym zaczerwienieniem twarzy; (często) odczyny w miejscu wstrzyknięcia (ból, zaczerwienienie, obrzmienie, stwardnienie, zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył). Badania diagnostyczne: (bardzo często) hipokalcemia, hipofosfatemia; (często) hipokaliemia, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi; (niezbyt często) nieprawidłowe wskaźniki prób czynnościowych wątroby, zwiększenie stężenia mocznika w surowicy krwi; (bardzo rzadko) hiperkaliemia, hipernatremia. Liczne z tych działań niepożądanych mogą być związane z chorobą podstawową. Migotanie przedsionków: porównanie działania kwasu zoledronowego (4 mg) i pamidronianu (90 mg) w 1 badaniu klinicznym wykazało, że liczba przypadków migotania przedsionków jako zdarzeń niepożądanych była większa w grupie pamidronianu (12/556; 2,2%) niż w grupie kwasu zoledronowego (3/563; 0,5%). Pojedyncze przypadki zwiększonej częstości występowania migotania przedsionków zgłaszano również w kilku badaniach z innymi bisfosfonianami. Mechanizm zwiększonej częstości występowania migotania przedsionków w pojedynczych badaniach z niektórymi bisfosfonianami, w tym z produktem leczniczym, jest nieznany. Wymienione niżej działania niepożądane zostały zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Ponieważ doniesienia te pochodzą z populacji o nieokreślonej wielkości i są uzależnione od czynników wymagających wyjaśnień, nie jest możliwa wiarygodna ocena częstości ich występowania oraz określenie przyczyny ekspozycji na lek. Niezbyt często: donoszono o niezbyt częstych przypadkach martwicy kości (obejmującej głównie szczękę) przede wszystkim u pacjentów z rozpoznaniem raka, leczonych bisfosfonianami, w tym produktem leczniczym. U wielu z tych pacjentów stwierdzono oznaki miejscowego zakażenia, w tym zapalenia szpiku i większość tych doniesień dotyczy pacjentów z rozpoznaniem raka, po ekstrakcji zębów lub innych zabiegach stomatologicznych. Do dobrze udokumentowanych czynników ryzyka martwicy kości szczęki należą rozpoznanie raka, jednoczesne stosowanie innych terapii (np. chemioterapii, radioterapii, kortykosteroidów) oraz obecność współistniejących chorób, (takich jak niedokrwistość, koagulopatie, zakażenia, istniejąca wcześniej choroba jamy ustnej). Mimo iż związek przyczynowy nie został potwierdzony, nie należy stosować zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej, ponieważ proces gojenia się ran może być wydłużony. Dane wskazują na zwiększoną częstość występowania przypadków ONJ na podstawie typu nowotworu (zaawansowany rak piersi, szpiczak mnogi). Donoszono o bardzo rzadkich przypadkach zapalenia oczodołu. W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do klasy bisfosfonianów).
Aredia przedawkowanie
Pacjenci, którzy otrzymali dawki większe niż zalecane, powinni być uważnie obserwowani. W przypadku klinicznych objawów hipokalcemii z parestezjami, tężyczką i nagłym zmniejszeniem ciśnienia, można podać glukonian wapnia w infuzji.
Aredia działanie i stosowanie
Disodu pamidronian, substancja czynna produktu leczniczego, jest silnym inhibitorem osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej. In vitro wiąże się silnie z kryształami hydroksyapatytu i hamuje zarówno formowanie się, jak i rozpuszczanie tych kryształów. Hamowanie osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej in vivo, może być przynajmniej częściowo zależne od wiązania się produktu z mineralnymi składnikami tkanki kostnej. Pamidronian hamuje dostęp prekursorów osteoklastów do kości i zapobiega ich przekształceniu się w dojrzałe osteoklasty. Jednak zasadniczy sposób działania in vitro i in vivo produktu zależy od miejscowego i bezpośredniego hamowania resorpcji przez związane z tkanką kostną bisfosfoniany. Pamidronian hamuje dostęp prekursorów osteoklastów do kości i zapobiega ich przekształceniu się w dojrzałe osteoklasty. Jednak zasadniczy sposób działania in vitro i in vivo produktu zależy od miejscowego i bezpośredniego hamowania resorpcji przez związane z tkanką kostną bisfosfoniany. Badania doświadczalne wykazały, że pamidronian hamuje indukowaną przez nowotwory osteolizę, gdy podaje się go przed wszczepianiem lub podczas przeszczepiania komórek nowotworowych. Hamujący wpływ produktu leczniczego na hiperkalcemię w przebiegu chorób nowotworowych jest uwidoczniony w zmianach biochemicznych polegających na zmniejszeniu stężenia wapnia i fosforanów w surowicy krwi oraz wtórnie na zmniejszeniu wydalania w moczu wapnia, fosforanów i hydroksyproliny. Hiperkalcemia może prowadzić do zmniejszenia objętości płynu pozakomórkowego oraz zmniejszenia współczynnika przesączania kłębuszkowego (ang. GFR). Produkt leczniczy, w wyniku zmniejszenia stężenia wapnia we krwi, poprawia przesączanie kłębuszkowe i zmniejsza zbyt duże stężenie kreatyniny w surowicy u większości pacjentów. Badania kliniczne przeprowadzone u pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości z przewagą procesów litycznych oraz u pacjentów ze szpiczakiem mnogim wykazały, że produkt leczniczy zapobiega powikłaniom dotyczącym układu kostnego (hiperkalcemia, złamania, radioterapia, zabiegi chirurgiczne dotyczące kości, ucisk na rdzeń kręgowy), opóźnia ich rozwój oraz zmniejsza bóle kości. Produkt leczniczy podawany w połączeniu ze standardowym leczeniem przeciwnowotworowym, opóźniał progresję przerzutów nowotworowych do kości. Ponadto, w przypadku osteolitycznych przerzutów nowotworowych do kości, opornych na leczenie cytotoksyczne i hormonalne, radiologicznie można wykazać stwardnienie przerzutów lub zatrzymanie ich rozwoju. Korzystne wyniki leczenia produktem leczniczym uzyskiwano również u pacjentów z chorobą Pageta, która charakteryzuje się występowaniem miejscowych ognisk zwiększonej resorpcji kości i tworzeniem jakościowych zmian w przebudowie tkanki kostnej. Remisja tej choroby, potwierdzona badaniem scyntygraficznym kości, objawiała się zmniejszeniem stężenia hydroksyproliny w moczu i fosfatazy alkalicznej w surowicy oraz poprawą stanu klinicznego pacjenta.