Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
amlopin skutki uboczne
Łagodne (zwykle nie wymagające odstawienia leku) obrzęki, ból głowy, zaczerwienienie twarzy, zmęczenie, osłabienie, kołatanie serca. Rzadko zmiany nastroju, niedociśnienie, bóle zamostkowe, bradykardia, tachykardia, zaparcie, biegunka, bóle stawów, bezsenność, świąd i wysypka skórna, przerost dziąseł, ból brzucha, bóle mięśni, częstsze oddawanie moczu, zaburzenia widzenia.
amlopin dawkowanie
Dorośli: dawka początkowa 5 mg/dobę. W razie potrzeby można zwiększyć do maks. 10 mg/dobę. Pacjenci z niewydolnością wątroby: 2,5-5 mg/dobę. U pacjentów o małej mc. lub w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi zwykle 2,5 mg.
amlopin a karmienie piersią
Stosowanie preparatu w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.
amlopin przedawkowanie
Następstwem przedawkowania jest nadmierne rozszerzenie tętniczek obwodowych z możliwością wystąpienia nadmiernego i długotrwałego niedociśnienia. Skuteczne może być płukanie żołądka (amlodypina wchłania się powoli). Klinicznie znaczące niedociśnienie, wymaga natychmiastowego zastosowania środków podtrzymujących układ krążenia.
amlopin w ciąży
Stosowanie preparatu w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.
amlopin przeciwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu lub inne pochodne dihydropirydyny.
W wypadku pacjentów z niewydolnością wątroby konieczne jest zmniejszenie dawki. Amlodypina nie ulega dializie. Nie zaleca się dzieciom i młodzieży do lat 18.
Amlopin działanie i stosowanie
Amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapniowych należącym do grupy pochodnych dihydropirydyny (powolny inhibitor kanałów wapniowych lub antagonista jonów wapniowych) i hamuje przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego jest wynikiem bezpośredniego działania rozkurczającego na mięśnie gładkie naczyń. Dokładny mechanizm działania amlodypiny w dławicy piersiowej nie został do końca ustalony, ale w zmniejszeniu niedotlenienia mięśnia sercowego rolę odgrywają dwa typy działań: 1. Amlodypina rozszerza tętniczki obwodowe, dzięki czemu zmniejsza całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze), który musi być pokonany przez mięsień sercowy. Ponieważ częstość akcji serca pozostaje niezmieniona, takie zmniejszenie obciążenia serca zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen. 2. Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie obejmuje również rozszerzenie głównych tętnic i tętniczek wieńcowych w obszarach zarówno niezmienionych, jak i objętych niedokrwieniem. Prowadzi to do zwiększenia podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów ze skurczem naczyń wieńcowych (z dławicą Prinzmetala). U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dawkowanie raz/dobę zapewnia klinicznie istotne zmniejszenie ciśnienia tętniczego (zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej), utrzymujące się przez 24 h. Ze względu na powolny początek działania, podanie amlodypiny nie powoduje nagłego niedociśnienia tętniczego. U pacjentów z dławicą piersiową dawkowanie raz/dobę zwiększa całkowity czas wysiłku, opóźnia wystąpienie bólu dławicowego i jednomilimetrowego obniżenia odcinka ST. Amlodypina zmniejsza zarówno częstość napadów dławicy piersiowej, jak i pozwala na zmniejszenie ilości zażywanych tabl. trójazotanu glicerolu (nitrogliceryny). Nie stwierdzono, aby podawanie amlodypiny wiązało się z jakimkolwiek niekorzystnym działaniem metabolicznym lub zmianami w zakresie lipidów osocza, dlatego może być stosowana u pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.