Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
Amlonor skutki uboczne
Układ sercowo-naczyniowy: zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków, bradykardia, ból w klatce piersiowej, niedociśnienie (hipotonia), niedokrwienie obwodowe, omdlenie, tachykardia, zawroty głowy zależne od pozycji ciała. Ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy: osłabienie czucia, neuropatia obwodowa, przeczulica, drżenie, zawroty głowy. Przewód pokarmowy: brak łaknienia, zaparcia, dyspepsja, biegunka, wzdęcie, wymioty, przerost dziąseł. Objawy ogólne: reakcja alergiczna, osłabienie, ból pleców, uderzenia gorąca, złe samopoczucie, zesztywnienie, przyrost mc. Układ mięśniowo-szkieletowy: bóle stawów, zwyrodnienie stawów, kurcze i bóle mięśni. Zaburzenia psychiczne: zaburzenia seksualne u kobiet i mężczyzn, bezsenność, wzmożona pobudliwość nerwowa, depresja, koszmary senne, lęk, depersonalizacja ze strony układu oddechowego: duszność, krwawienie z nosa. Skóra i przydatki skórne: świąd, wysypka, wysypka rumieniowata, wysypka grudkowo-plamista. Narządy zmysłów: zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, podwójne widzenie, bóle gałki ocznej, szumy uszne. Układ moczowy: częstomocz, zaburzenia oddawania moczu, moczenie nocne. Autonomiczny układ nerwowy: suchość w ustach, nadmierna potliwość. Zaburzenia metaboliczne i dotyczące odżywiania: hiperglikemia, wzmożone pragnienie. Układ krwiotwórczy: leukopenia, plamica, małopłytkowość. Do objawów niepożądanych, których częstość występowania nie przekracza 0,1% należą: niewydolność krążenia, nieregularne tętno, skurcze dodatkowe serca, odbarwienie skóry, pokrzywka, suchość skóry, łysienie, zapalenie skóry, osłabienie mięśniowe, drżenie mięśni, ataksja, wzmożone napięcie, migrena, zimna i lepka skóra, apatia, podniecenie, niepamięć, zapalenie żołądka, nadmierne łaknienie, luźne stolce, kaszel, nieżyt nosa, dyzuria, poliuria, opaczny węch, zaburzenia smaku, zaburzenia akomodacji, kseroftalmia. Odnotowano pojedyncze przypadki pacjentów z żółtaczką, głównie cholestatyczną, leczonych amlodypiną (wymagające hospitalizacji), przebiegające ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz. Objawem o niepewnym związku przyczynowym ze stosowaniem amlodypiny jest ginekomastia.
Amlonor przedawkowanie
Doświadczenia z przedawkowaniem amlodypiny u ludzi są niewielkie. Przedawkowanie może powodować nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych ze spadkiem ciśnienia tętniczego oraz, prawdopodobnie, z odruchową tachykardią. Opisano dotychczas pojedyncze przypadki przedawkowania preparatu u ludzi. U pacjentów, którzy przedawkowali amlodypinę należy monitorować czynność oddechową, czynność serca oraz ciśnienie tętnicze. Ze względu na powolne wchłanianie preparatu wskazane jest podanie doustne węgla aktywowanego. W przypadku wystąpienia hipotonii należy unieść kończyny dolne pacjenta powyżej poziomu tułowia, a następnie przetaczać płyny. Przy braku reakcji dołączyć leki wazopresyjne podawane dożylnie, jak np. fenylefrynę, ewentualnie dopaminę, dobutaminę, chlorek wapnia, izoproterenol, metaraminol czy norepinefrynę. Należy zachować ostrożność przy przetaczaniu płynów, opisano bowiem przypadek pacjentki, u której po przedawkowaniu amlodypiny wystąpiła hipotonia i tachykardią zatokowa, a po przetoczeniu 1,5 1 płynów wystąpił przemijający obrzęk płuc. W przypadku zaburzeń rytmu serca, jak: tachykardia, szybki rytm komorowy u pacjentów z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków i dodatkowym szlakiem przewodzenia (zespół Wolffa-Parkinsona-White’a lub Lowna-Ganonga-Levine’a) zaleca się kardiowersję elektryczną ze wskazań nagłych, dożylne podawanie leków antyarytmicznych klasy Ic lub prokainamidu oraz powolne wlewy kroplowe. W przypadku bradykardii, bloku przedsionkowo-komorowego II lub III° , zwłaszcza u pacjentów zagrożonych asystolią, należy podawać dożylnie atropinę, izoproterenol, norepinefrynę lub chlorek wapnia, ewentualnie rozważyć wszczepienie sztucznego rozrusznika serca. Ze względu na wysoki stopień wiązania amlodypiny z białkami krwi hemodializa nie znajduje zastosowania.
Amlonor w ciąży
Kategoria C. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ustalono czy amlodypina jest wydzielana do mleka matki. W związku z tym nie zaleca się karmienia piersią w przypadku przyjmowania amlodypiny.
Amlonor a karmienie piersią
Kategoria C. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ustalono czy amlodypina jest wydzielana do mleka matki. W związku z tym nie zaleca się karmienia piersią w przypadku przyjmowania amlodypiny.
Amlonor dawkowanie
Nadciśnienie tętnicze. Początkowo 5 mg/dobę. W niektórych przypadkach (niska mc., podeszły wiek, zaburzenia czynności wątroby, stosowanie innych leków hipotensyjnych) można rozpocząć terapię od 2,5 mg/dobę. Maks. dawka wynosi 10 mg/dobę w dawce jednorazowej. Stabilna dławica piersiowa lub dławica Prinzmetala. Zalecana dawka wynosi 5-10 mg/dobę. Większość pacjentów wymaga podawania 10 mg/dobę. U pacjentów w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest rozpoczęcie terapii od 5 mg/dobę. Preparat nie wymaga zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek. Lek można przyjmować niezależnie od jedzenia i picia. Brak danych na temat stosowania u dzieci.
Amlonor przeciwskazania
Nie stosować w przebiegu wstrząsu kardiogennego, klinicznie istotnej stenozy aortalnej, niestabilnej dławicy piersiowej (włącznie z dławicą Prinzmetala). Sporadycznie, zwłaszcza u pacjentów ze znacznym zwężeniem tętnic wieńcowych, zastosowanie antagonistów wapnia lub zwiększenie ich dotychczas stosowanej dawki może spowodować pogorszenie przebiegu dławicy lub ostrego zawału mięśnia serca. Ze względu na stopniowo rozwijające się działanie hipotensyjne rzadko występuje ostra hipotonia po amlodypinie. Tym niemniej zaleca się ostrożność, zwłaszcza u pacjentów ze znacznym zawężeniem drogi odpływu z lewej komory serca. Nie wykazano pogorszenia wydolności krążenia u pacjentów z niewydolnością serca leczonych amlodypina. Wystąpienie obrzęków kończyn dolnych (objaw niewydolności serca) w czasie stosowania amlodypiny wymaga konsultacji lekarskiej. Ze względu na biotransformację leku w wątrobie oraz długi T0,5zaleca się ostrożność w przypadku pacjentów z ciężkim uszkodzeniem tego narządu. Amlodypina nie chroni mięśnia serca przed następstwami nagłego odstawienia &beta -blokerów. Amlodypinę można bezpiecznie stosować u pacjentów z POChP, wyrównaną niewydolnością krążenia (w dawkach terapeutycznych), chorobami naczyń obwodowych, cukrzycą, dną oraz z nieprawidłowym profilem lipidowym. Jakkolwiek nie obserwowano „efektu z odbicia” po przerwaniu leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki amlodypiny przed odstawieniem. W przypadku wystąpienia napadu dławicy piersiowej w trakcie przyjmowania amlodypiny należy podać podjęzykowo nitroglicerynę. W trakcie stosowania amlodypiny obserwowano skórne reakcje niepożądane, które jeśli się przewlekają to mają tendencje do przejścia w rumień wielopostaciowy lub złuszczające zapalenie skóry.
Amlonor działanie i stosowanie
Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia, należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista wapnia) i hamuje przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń.