Do wprowadzenia do znieczulenia: początkowo 0,5% obj., następnie 1,3-3,0% obj. Podtrzymanie znieczulenia: 0,5-2,5% obj. z N2O lub 1,0-3,5% obj. z czystym tlenem (w zależności od rodzaju znieczulenia); u osób w podeszłym wieku należy stosować mniejsze stężenia izofluranu. Minimalne stężenia pęcherzykowe (MAC) zmieniają się wraz z wiekiem: noworodki – 1,6%, niemowlęta 1-6 mż. – 1,87%, niemowlęta 7-12 mż. – 1,8%, dzieci 1-2 lata – 1,6%, 3-5 lat – 1,62%, 6-10 lat – 1,4%, 10-15 lat – 1,16%; dorośli w wieku 26 +/- 4 – 1,28%, 44 +/- 7 – 1,15%, 64 +/- 5 – 1,05% (podano wartości w czystym tlenie). W fazie wybudzania – po zamknięciu parownika należy wentylować pacjenta czystym tlenem do czasu obudzenia.
Aerrane przeciwskazania
Nadwrażliwość na halogenowe środki znieczulające. Zagrożenie zespołem hipertermii złośliwej (HM w wywiadzie, znana lub podejrzewana skłonność genetyczna do HM). Zaburzenia czynności wątroby (marskość, wirusowe zapalenie lub inne choroby wątroby), żółtaczka, gorączka niewyjaśnionego pochodzenia, leukocytoza lub eozynofilia występująca po uprzednim stosowaniu anestetyków halogenowych. Nieleczona niewydolność krążenia.
Aerrane w ciąży
Kategoria C. Brak dostatecznych badań klinicznych dotyczących stosowania izofluranu u kobiet ciężarnych. Lek należy stosować jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie ma wystarczających danych do zalecania stosowania izofluranu w położnictwie, poza stosowaniem do cięcia cesarskiego. Karmienie piersią należy przerwać na 12-24 h po wybudzeniu ze znieczulenia z użyciem izofluranu.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Aerrane skutki uboczne
Lek powoduje depresję układu oddechowego (proporcjonalnie do głębokości znieczulenia) – powinien być stosowany z oddechem kontrolowanym. Może wyzwalać kaszel lub kurcz głośni przy wprowadzeniu do znieczulenia. Obniża ciśnienie tętnicze. Często może powodować: kaszel, zaburzenia rytmu serca, hipotensję, hiperglikemię, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, retencję bromsulftaleiny, zmniejszenie stężenia cholesterolu i aktywności fosfatazy alkalicznej, dreszcze. Z częstością 1/1000 notowano wymioty i nudności. Rzadko może powodować pooperacyjną niedrożność jelit, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczkę, hipertermię złośliwą, skurcz krtani, skurcz oskrzeli.
Aerrane działanie i stosowanie
Anestetyk wziewny z grupy pochodnych halogenowych eteru metylowo-etylowego. Wywołuje zależną od dawki przemijającą utratę świadomości, zniesienie bólu, modyfikację odruchów autonomicznych, hamowanie czynności układu oddechowego i krążenia. Współczynniki rozdziału krew/gaz dla izofluranu wynosi 1,4. Pozwala na wprowadzenie do znieczulenia w ciągu 7-10 min., względnie szybkie budzenie i powrót świadomości. Na układ oddechowy działa drażniąco (przy wprowadzeniu wziewnym przez maskę może wyzwolić kurcz krtani), powoduje silną depresję oddechową; umiarkowanie stymuluje wydzielanie śliny i wydzieliny drzewa oskrzelowego; osłabia odruchy krtaniowe i gardłowe. Zależnie od dawki hamuje oddychanie przez zmniejszenie objętości oddechowej przy niezmienionej lub nieznacznie zwiększonej częstości oddechów. Wpływa na układ krążenia proporcjonalnie do użytych stężeń: zmniejsza naczyniowy opór obwodowy, powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nie zmienia lub przyspiesza akcję serca, nie powoduje bradykardii. Na modelach zwierzęcych w niektórych przypadkach obserwowano rozkurcz naczyń wieńcowych i zespół podkradania wieńcowego z obszarów o upośledzonej perfuzji. Dotychczasowe badania kliniczne nie potwierdziły występowania u ludzi zespołu podkradania wieńcowego ani niedokrwienia mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą wieńcową w następstwie stosowania izofluranu. Zwiększa przepływ mózgowy. Zmniejsza napięcie mięśniowe. Jest wydalany z organizmu z powietrzem wydechowym, w minim. stopniu metabolizowany w organizmie, m.in. do kwasu trójfluorooctowego. Średnie stężenie fluorków nieorganicznych we krwi podczas stosowania izofluranu wynosi 3-4 mmol/l.