Tag: Zyprexa

Dorośli. Do podawania domięśniowego. Nie należy stosować dożylnie ani podskórnie. Produkt przeznaczony jest do krótkotrwałego stosowania, nie dłużej niż przez 3 kolejne dni. Maks. dawka dobowa olanzapiny (dotyczy łącznej dawki wszystkich postaci leku) wynosi 20 mg. Zalecana dawka początkowa olanzapiny w iniekcji wynosi 10 mg, podawana w postaci pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego. W zależności od indywidualnego stanu klinicznego można podawać mniejsze dawki (5 mg lub 7,5 mg), z uwzględnieniem wszystkich produktów leczniczych, które pacjent otrzymywał jako leczenie podtrzymujące lub w celu opanowania zaostrzenia. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, 2 h po pierwszym wstrzyknięciu można podać drugą dawkę 5-10 mg. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia w ciągu doby. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej olanzapiny 20 mg (dotyczy to łącznej dawki wszystkich postaci leku). Produkt należy rozcieńczyć zgodnie z zaleceniami podanymi w ChPL. Dzieci i młodzież: brak doświadczenia w stosowaniu u dzieci. Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka początkowa u osób w podeszłym wieku (>60 lat) wynosi 2,5-5 mg. W zależności od stanu klinicznego pacjenta powtórna dawka 2,5-5 mg może być podana 2 h po pierwszym wstrzyknięciu. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia w ciągu 24 h, nie przekraczać maks. dawki dobowej olanzapiny 20 mg (dotyczy to łącznej dawki wszystkich postaci leku). Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby: u tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej (5 mg). W przypadkach umiarkowanej niewydolności wątroby (marskość, klasa A lub B w skali Child-Pugh), dawka początkowa powinna wynosić 5 mg i być ostrożnie zwiększana. Płeć: dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów płci żeńskiej nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami stosowanymi u pacjentów płci męskiej. Osoby palące: dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów niepalących nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami stosowanymi u pacjentów palących. W przypadku istnienia więcej niż jednego czynnika, który mógłby spowodować spowolnienie metabolizmu (płeć żeńska, podeszły wiek, niepalenie tytoniu) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej. Dodatkowe iniekcje, jeżeli wskazane u tych pacjentów, powinny być wykonywane z zachowaniem szczególnej ostrożności.