Soliris w ciąży

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Opublikowane w

Soliris dawkowanie

Preparat musi być podawany przez personel medyczny, pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z zaburzeniami hematologicznymi, zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi. Dorośli. W napadowej nocnej hemoglobinurii (PNH). Schemat dawkowania u dorosłych (w wieku ≥18 lat) przy PNH obejmuje 4-tyg. fazę leczenia początkowego, a następnie fazę leczenia podtrzymującego. Faza leczenia początkowego: dawka 600 mg produktu leczniczego, podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut, co tydzień przez 1-sze 4 tyg. Faza leczenia podtrzymującego: dawka 900 mg produktu leczniczego, podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut w 5 tyg., a następnie dawka 900 mg podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut co 14 ± 2 dni. W atypowym zespole hemolityczno-mocznicowym (aHUS) i opornej na leczenie uogólnionej miastenii rzekomoporaźnej (gMG). Schemat dawkowania w aHUS i opornej na leczenie gMG u dorosłych pacjentów (w wieku ≥18 lat) obejmuje 4-tyg. fazę leczenia początkowego, a następnie fazę leczenia podtrzymującego. Faza leczenia początkowego: dawka 900 mg produktu leczniczego, podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut, co tydzień przez 1-sze 4 tyg. Faza leczenia podtrzymującego: dawka 1200 mg produktu leczniczego, podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut w 5-tyg., a następnie dawka 1200 mg podawana w inf. dożylnej trwającej 25-45 minut co 14 ± 2 dni. Dzieci i młodzież z PNH i z aHUS o mc. ≥40 kg są leczone zgodnie z odpowiednimi zaleceniami dotyczącymi dawkowania jak w przypadku pacjentów dorosłych. U dzieci i młodzieży z PNH i z aHUS o mc. poniżej 40 kg schemat dawkowania produktu leczniczego jest następujący. Mc. Od 30 do ≤40 kg: faza leczenia początkowego 2x 600 mg/tydz., faza leczenia podtrzymującego 900 mg w 3. tyg., następnie 900 mg co 2 tyg.; Mc. Od 20 do ≤30 kg: faza leczenia początkowego 2x 600 mg/tydz., faza leczenia podtrzymującego 600 mg w 3. tyg., następnie 600 mg co 2 tyg.; Mc. Od 10 do ≤20 kg: faza leczenia początkowego 600 mg/tydz., faza leczenia podtrzymującego 300 mg w 2. tyg., następnie 300 mg co 2 tyg.; Mc. Od 5 do ≤10 kg: faza leczenia początkowego 300 mg/tydz., faza leczenia podtrzymującego 300 mg w 2. tyg., następnie 300 mg co 3 tyg. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu u pacjentów z PNH o mc. poniżej 40 kg. Dawkowanie produktu leczniczego u pacjentów z PNH o mc. poniżej 40 kg opiera się na dawkowaniu u pacjentów z aHUS o mc. poniżej 40 kg. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży z oporną na leczenie gMG. W przypadku dorosłych pacjentów z aHUS i z oporną na leczenie gMG oraz dzieci i młodzieży z aHUS uzupełniające podanie produktu leczniczego jest konieczne podczas równoczesnego leczenia z zastosowaniem osocza (plazmafereza lub przetaczanie osocza lub inf. świeżego, mrożonego osocza), szczegóły patrz ChPL. Należy obserwować, czy u pacjentów z aHUS nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe mikroangiopatii zakrzepowej. Zaleca się stosowanie produktu leczniczego przez cały okres życia pacjenta, chyba że przerwanie leczenia jest wskazane ze względów klinicznych. Produkt leczniczy można podawać pacjentom w wieku 65 lat i starszym. Dostępne dane nie wskazują na to, aby w leczeniu osób w podeszłym wieku konieczne były szczególne środki ostrożności, choć doświadczenia ze stosowaniem produktu leczniczego w tej populacji pacjentów są wciąż ograniczone. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u pacjentów z niewydolnością wątroby.

Opublikowane w

Soliris skutki uboczne

Dodatkowe dane dotyczące bezpieczeństwa uzyskano z 29 zakończonych oraz jednego trwającego badania klinicznego, które to badania obejmowały 1407 pacjentów poddanych ekspozycji na ekulizumab w 10 populacjach osób z chorobami, w tym z PNH, aHUS oraz oporną na leczenie gMG. Najczęstszym działaniem niepożądanym był ból głowy (występujący głównie w początkowej fazie), a najczęściej zgłaszanym ciężkim działaniem niepożądanym spośród wszystkich zakażeń meningokokamia była posocznica meningokokowa. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosa i gardła, zakażenie dróg moczowych, opryszczka wargowa; (niezbyt często) zakażenie meningokokami, posocznica, wstrząs septyczny, zapalenie otrzewnej, zakażenie dolnych dróg oddechowych, zakażenie grzybicze, zakażenia wirusowe, zapalenie oskrzeli, ropień, zapalenie tkanki łącznej, grypa, zakażenia układu pokarmowego, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie, zapalenie zatok, zakażenie zęba; (rzadko) zakażenie grzybicze wywołane przez Aspergillus, bakteryjne zapalenie stawów, rzeżączkowe zakażenie układu moczowo-płciowego, zakażenie wywołane przez Haemophilus influenzae, liszajec, zapalenie dziąseł. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (rzadko) czerniak złośliwy, zespół mielodysplastyczny. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) leukopenia, niedokrwistość; (niezbyt często) małopłytkowość, limfopenia; (rzadko) hemoliza, nieprawidłowy czynnik krzepnięcia, aglutynacja czerwonych krwinek, koagulopatia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość. Zaburzenia endokrynologiczne: (rzadko) choroba Basedowa. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) osłabione łaknienie. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność; (niezbyt często) depresja, niepokój, zmiany nastroju; (rzadko) niezwykłe sny, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, zaburzenia smaku, drżenia; (niezbyt często) zaburzenia czucia; (rzadko) omdlenia. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie; (rzadko) podrażnienie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy uszne, zawroty głowy. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie; (niezbyt często) nadciśnienie złośliwe, niedociśnienie, uderzenie gorąca, zaburzenia żylne; (rzadko) krwiaki. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, ból gardła i krtani; (niezbyt często) duszność, krwawienie z nosa, podrażnienie gardła, przekrwienie błony śluzowej nosa, wodnisty katar. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha; (niezbyt często) zaparcia, niestrawność, wzdęcia brzucha; (rzadko) refluks żołądkowo-przełykowy, bóle dziąseł. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd, łysienie; (niezbyt często) pokrzywka, rumień, wybroczyny, nadmierna potliwość, suchość skóry; (rzadko) zapalenie skóry, odbarwienie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów, bóle mięśni, bóle kończyn; (niezbyt często) kurcze mięśni, bóle kości, bóle pleców, bóle szyi, obrzęk stawów; (rzadko) szczękościsk. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zaburzenie czynności nerek, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu; (rzadko) krwiomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) samoistna erekcja prącia, zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, dreszcze zmęczenie, dolegliwości grypopodobne; (niezbyt często) obrzęk, dolegliwości w obrębie klatki piersiowej, astenia, ból w obrębie klatki piersiowej, ból w miejscu inf.; (rzadko) wynaczynienie, zaburzenia czucia w miejscu inf., uczucie gorąca. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększona aktywność gammaglutamylotransferazy, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie stężenia hemoglobiny; (rzadko) dodatni odczyn Coombsa. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) reakcja w miejscu inf., szczegóły patrz ChPL. We wszystkich badaniach klinicznych, w tym dotyczących PNH i aHUS, najpoważniejszym działaniem niepożądanym była posocznica meningokokowa. Nie zgłaszano przypadków zakażeń meningokokami w zakończonych badaniach klinicznych dotyczących opornej na leczenie gMG. Przeciwciała wobec produktu leczniczego wykryto u 2% pacjentów z PNH, z wykorzystanie testu ELISA oraz u 3% pacjentów z aHUS z wykorzystaniem metody mostkowania ECL. W kontrolowanych placebo badaniach dotyczących opornej na leczenie gMG nie obserwowano przypadków powstawania przeciwciał przeciwlekowych. Podobnie jak w przypadku wszystkich białek, istnieje możliwość działania immunogennego. Zgłaszane w badaniach klinicznych dotyczących PNH przypadki hemolizy były związane z pominięciem lub opóźnieniem przyjęcia dawki produktu leczniczego. Zgłaszane w badaniach klinicznych dotyczących aHUS przypadki powikłań w postaci zakrzepowej mikroangiopatii były związane z pominięciem lub opóźnieniem przyjęcia dawki produktu leczniczego. Profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży z PNH (wieku od 11 do poniżej 18 lat) włączonych do badania M07-005 populacji pediatrycznej z PNH był podobny do profilu obserwowanego u pacjentów dorosłych z PNH. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym u dzieci i młodzieży był ból głowy. W przypadku pacjentów z aHUS profil bezpieczeństwa obserwowany u młodzieży (w wieku od 12 do poniżej 18 lat) jest zgodny z obserwowanym u dorosłych. U dzieci i młodzieży z aHUS (w wieku od 2 m-cy do poniżej 18 lat) zakwalifikowanych do badań C08-002, C08-003, C09-001r oraz C10-003 dotyczących aHUS, profil bezpieczeństwa wydawał się podobny do obserwowanego u pacjentów dorosłych z aHUS. Profil bezpieczeństwa dla różnych podgrup wiekowych dzieci i młodzieży wydaje się być podobny. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży z oporną na leczenie gMG. Ogółem, nie stwierdzono różnic w zakresie bezpieczeństwa między pacjentami w podeszłym wieku (≥65 lat) a młodszymi pacjentami (

Opublikowane w

Soliris przeciwskazania

Nadwrażliwość na ekulizumab, białka mysie lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym u pacjentów: z niewyleczonym zakażeniem Neisseria meningitidis, którzy nie mają aktualnego szczepienia przeciwko Neisseria meningitidis (o ile nie otrzymują zapobiegawczo odpowiednich antybiotyków przez 2 tyg. po zaszczepieniu).

Opublikowane w

Soliris działanie i stosowanie

Produkt leczniczy jest rekombinowanym, humanizowanym, monoklonalnym przeciwciałem IgG2/4κ, które wiąże się z ludzkim białkiem C5 dopełniacza i hamuje końcową fazę aktywacji. Przeciwciało produktu leczniczego zawiera regiony stałe pochodzenia ludzkiego oraz regiony kodujące cechy komplementarności pochodzące od myszy, wbudowane w obszar ludzkich regionów zmiennych łańcucha lekkiego i ciężkiego. Przeciwciało produktu leczniczego składa się z dwóch łańcuchów ciężkich, liczących po 448 aminokwasów, oraz dwóch łańcuchów lekkich, liczących po 214 aminokwasów; masa cząsteczkowa wynosi ok. 148 kDa. Produkt leczniczy jest wytwarzany w hodowli mysich komórek szpiczakowych (linia komórkowa NS0) i oczyszczany metodą chromatografii powinowactwa i chromatografii jonowymiennej. Proces masowej produkcji substancji leczniczej obejmuje również etapy swoistej inaktywacji i usuwania wirusów.

Opublikowane w