Kategoria C. Stosowanie leku w ciąży należy ograniczyć jedynie do przypadków, kiedy spodziewane korzyści znacznie przeważają nad możliwym ryzykiem. Zaleca się, aby kobiety zażywające rysperydon nie karmiły piersią.
risset a karmienie piersią
Kategoria C. Stosowanie leku w ciąży należy ograniczyć jedynie do przypadków, kiedy spodziewane korzyści znacznie przeważają nad możliwym ryzykiem. Zaleca się, aby kobiety zażywające rysperydon nie karmiły piersią.
risset przedawkowanie
Objawy: senność i nadmierne uspokojenie, przyspieszenie akcji serca i spadek ciśnienia krwi, objawy pozapiramidowe, wydłużenia odstępu QT w elektrokardiogramie. Brak specyficznego antidotum.
risset skutki uboczne
Często: bezsenność, pobudzenie, lęk, bóle głowy. Rzadko: senność, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, niezdolność do koncentracji uwagi, zaparcia, dyspepsja, nudności i wymioty, bóle brzucha, zaburzenia widzenia, zaburzenia erekcji (w tym priapizm), zaburzenia ejakulacji, zaburzenia orgazmu, nietrzymanie moczu, nieżyt nosa, wysypka lub inne reakcje alergiczne, niekiedy: drżenia mięśniowe, zwiększone napięcie mięśniowe, nadmierne ślinienie, spowolnienie ruchowe, akatyzja, ostra dystonia. Bardzo rzadko: zawroty głowy, związane z nagłą zmianą pozycji ciała, spadki ciśnienia krwi, także niedociśnienie ortostatyczne, przyspieszenie akcji serca, również odruchowe, niekiedy zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zależne od dawki zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu (mlekotok, powiększenie gruczołów piersiowych, zaburzenia cyklu miesiączkowego i brak miesiączki). Obserwowano również: zwiększenie mc., obrzęki, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w osoczu, zmniejszenie liczby leukocytów obojętnochłonnych i płytek krwi, pojedyncze przypadki zatrucia wodnego ze zmniejszonym stężeniem sodu we krwi, powstające w wyniku albo nadmiernego przyjmowania płynów, albo zespołu nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, późne dyskinezy, zaburzenia regulacji temperatury ciała, drgawki.
risset przeciwskazania
Nadwrażliwość na rysperydon lub którykolwiek inny składnik preparatu. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci
Jeżeli istnieje uzasadnienie medyczne dla zmiany leczenia innym neuroleptykiem na terapię rysperydonem, należy stopniowo zmniejszać dawkę tego neuroleptyku aż do całkowitego zastąpienia go przez zwiększane dawki preparatu. W przypadku zamiany neuroleptyku w postaci o przedłużonym działaniu, podawanie leku należy rozpocząć w dniu następnej planowanej iniekcji neuroleptyku w postaci o przedłużonym działaniu. Ostrożnie u pacjentów ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego, w tym również związanymi z wydłużeniem odstępu QT w elektrokardiogramie. Ostrożnie podczas jednoczesnego stosowania rysperydonu z lekami wydłużającymi odstęp QT. Ostrożnie u pacjentów z chorobą Parkinsona (może nasilać jej objawy) i u pacjentów z padaczką (obniża próg drgawkowy). Może wystąpić tzw. złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się wysoką gorączką, zwiększeniem napięcia mięśniowego, zaburzeniami świadomości, niestabilnością układu autonomicznego, zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej.
risset dawkowanie
Schizofrenia: 1-2x/dobę, początkowo 2 mg/dobę, można zwiększyć do 4 mg drugiego dnia leczenia, przeciętna optymalna dawka terapeutyczna 4-6 mg/dobę, w sporadycznych przypadkach 10 mg/dobę. Nie należy stosować dawek >16 mg/dobę. U pacjentów w podeszłym wieku: dawka początkowa 0,5 mg 2x/dobę, można stopniowo zwiększać o 0,5 mg 2x/dobę do 1-2 mg 2x/dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby: dawka początkowa 0,5 mg 2x/dobę, można stopniowo zwiększać o 0,5 mg 2x/dobę do 1-2 mg 2x/dobę.
Risset działanie i stosowanie
Lek przeciwpsychotyczny, pochodna benzoksazolu. Selektywny antagonista receptorów monoamin, wykazuje silne powinowactwo zarówno do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 jak i receptorów dopaminergicznych D2, co jest wykorzystane w leczeniu pozytywnych objawów schizofrenii. Zrównoważone antagonistyczne działanie leku na receptory w ośrodkowym układzie nerwowym nie tylko zmniejsza zagrożenie wystąpienia objawów pozapiramidowych, ale także pozwala na skuteczne działanie przeciw objawom negatywnym i zaburzeniom afektywnym związanym ze schizofrenią. Wiąże się również z receptorami adrenergicznymi oraz w mniejszym stopniu, z receptorami histaminergicznymi. Po podaniu doustnym rysperydon wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego, stężenie maks. w osoczu lek osiąga po 1-2 h. Najistotniejszą drogą przemian metabolicznych rysperydonu jest hydroksylacja do 9-hydroksyrysperydonu, który ma właściwości farmakologiczne podobne do właściwości substancji macierzystej. Po podaniu doustnym okres półtrwania czynnych przeciwpsychotycznie substancji macierzystej i jej metabolitów wynosi 24 h. U pacjentów w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek, lek uzyskuje większe stężenia w osoczu i ma dłuższy T0,5, zaś u pacjentów z niewydolnością wątroby pozostają nie zmienione.