Roztwór do iniekcji podaje się wyłącznie w powolnych wlewach dożylnych, raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i stopnia ciężkości zakażenia oraz wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie. Po kilku dniach stosowania lewofloksacyny w postaci dożylnej, w zależności od ogólnego stanu pacjenta, można zmienić drogę podania leku na doustną. Ponieważ dożylna i doustna droga podania są równorzędne (ta sama biodostępność leku), stosuje się te same dawki. Pacjentom z prawidłową czynnością nerek, u których klirens kreatyniny wynosi >50 ml/min zaleca się następujące dawkowanie: pozaszpitalne zapalenie płuc: 500 mg 1-2x/dobę; powikłane zakażenia układu moczowego: 250 mg/dobę (w zakażeniach o ciężkim przebiegu należy rozważyć zwiększenie dawki); zakażenia skóry i tkanek miękkich: 250 mg/dobę do 500 mg 2x/dobę.Czas trwania leczenia jest różny w zależności od przebiegu choroby. Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, leczenie powinno trwać co najmniej 48 do 72 h po ustąpieniu gorączki lub po uzyskaniu eradykacji drobnoustroju. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek: Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z niewydolnością nerek należy dawkę zredukować zgodnie ze schematem podanym na ulotce. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby: Zmiana dawkowania nie jest konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana przez wątrobę.
Levofloxacin FP przeciwskazania
Nadwrażliwość na lewofloksacynę, inne chinolony lub którykolwiek składnik preparatu, u chorych na padaczkę, u pacjentów u których występowało zapalenie ścięgien podczas stosowania chinolonów, u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu
Levofloxacin FP w ciąży
Ze względu na brak doświadczeń ze stosowaniem lewofloksacyny w okresie ciąży a także ze względu na ryzyko uszkodzenia przez chinolony chrząstek płodów lub organizmów w okresie wzrostu, nie jest zalecane podawanie preparatu kobietom w ciąży. Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ma również doświadczeń dotyczących bezpiecznego stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Jeśli konieczne jest stosowanie leku u matki, nie powinna ona karmić piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Levofloxacin FP skutki uboczne
Reakcje skórne i ogólne reakcje nadwrażliwości: Dość rzadko: świąd, wysypka. Rzadko: ogólne reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne) z objawami typu: pokrzywka, skurcz oskrzeli, duszność. Bardzo rzadko: obrzęk skóry i błon śluzowych (np. twarzy i gardła), nagłe obniżenie ciśnienia krwi i wstrząs, uczulenie na światło słoneczne i światło UV. W pojedynczych przypadkach: nasilone zmiany na skórze i błonach śluzowych w postaci zmian pęcherzowych (zespół Stevensa-Johnsona), martwica toksyczna rozpływna naskórka (zespół Lyella), wysiękowy rumień wielopostaciowy. Czasem reakcje ogólne mogą być poprzedzone lekkimi zmianami skórnymi. Wymienione objawy mogą pojawić się już po pierwszej dawce, w ciągu kilku min lub h po przyjęciu leku. Wpływ na przewód pokarmowy i metabolizm: nudności, biegunka, brak łaknienia, wymioty, bóle brzucha, dyspepsja (niestrawność). Rzadko: krwawa biegunka będąca w bardzo rzadkich przypadkach objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Bardzo rzadko: obniżenie poziomu glukozy we krwi (hipoglikemia), szczególnie u chorych na cukrzycę. Objawami obniżonego poziomu glukozy we krwi są: „wilczy głód”, nadmierna nerwowość, pocenie się, drżenie rąk. Podczas stosowania innych chinolonów opisywano indukowanie ostrego napadu porfirii u chorych na porfirię (bardzo rzadka wrodzona choroba przemiany materii). Wpływ na układ nerwowy: bóle głowy, zawroty głowy, senność, zaburzenia snu, zaburzenia czucia, np. mrowienie dłoni, drżenie, niepokój, stany lękowe, drgawki, splątanie, zaburzenia widzenia, słuchu, smaku i węchu, upośledzenie czucia, dotyku, reakcje psychotyczne, jak omamy (halucynacje), nastroje depresyjne, zaburzenia koordynacji mięśni, np. przy chodzeniu. Wpływ na serce i układ krążenia: Rzadko: przyśpieszenie czynności serca, obniżenie ciśnienia krwi. Bardzo rzadko: zapaść krążeniowa (przypominająca wstrząs). Działanie na mięśnie, ścięgna i układ kostny: Rzadko: dolegliwości ze strony ścięgien, w tym zapalenie ścięgien (głównie ścięgna Achillesa), bóle stawów i mięśni. Bardzo rzadko: zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa): powikłanie to może wystąpić w ciągu 48 h po rozpoczęciu leczenia i może być obustronne. Osłabienie mięśniowe – może mieć szczególne znaczenie u chorych na miastenię (rzadka choroba układu nerwowego). W pojedynczych przypadkach: rozpad mięśni prążkowanych (rabdomioliza). Wpływ na wątrobę i nerki: Często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT). Dość rzadko: zwiększenie stężenia bilirubiny lub kreatyniny w osoczu (objawy niewydolności wątroby i niewydolności nerek). Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby takie jak zapalenie wątroby, zaburzenia czynności nerek, aż do ostrej niewydolności nerek, np. w wyniku reakcji alergicznych (śródmiąższowe zapalenie nerek). Wpływ na morfologię krwi: Dość rzadko: podwyższenie odsetka określonego typu krwinek białych – granulocytów kwasochłonnych (eozynofilia), zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia). Rzadko: zmniejszenie odsetka określonego typu krwinek białych – leukocytów obojętnochłonnych (neutropenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia), co może powodować większą skłonność do wylewów krwawych lub krwawień. Bardzo rzadko: znaczne zmniejszenie określonego typu krwinek białych – granulocytów (agranulocytoza), co może być przyczyną objawów poważnej choroby (utrzymująca się lub nawracająca gorączka, angina, nasilone odczuwanie choroby). W pojedynczych przypadkach: zmniejszenie liczby krwinek czerwonych w wyniku ich nasilonego rozpadu (niedokrwistość hemolityczna), zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek (pancytopenia). Inne działania niepożądane: Często: ból, zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie żyły. Dość rzadko: osłabienie, nadmierny rozwój grzybów i innych opornych drobnoustrojów. Bardzo rzadko: gorączka, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych. Stosowanie antybiotyków może być przyczyną zaburzeń w składzie grzybów i flory bakteryjnej, współistniejących normalnie w organizmie zdrowego człowieka. W niektórych przypadkach może dojść do nadmiernego rozwoju drobnoustrojów niewrażliwych na stosowany antybiotyk (zakażenia oportunistyczne). W niektórych przypadkach działania niepożądane – np. rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, niektóre zmiany składu krwi, ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, ciężkie zmiany skórne – a zwłaszcza ich nasilenie, mogą stanowić zagrożenie życia. Należy przerwać przyjmowanie leku oraz niezwłocznie zwrócić się do lekarza.
Levofloxacin FP działanie i stosowanie
Antybiotyk o szerokim spektrum działania, należy do grupy chinolonów.
Levofloxacin FP a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.