Doustnie: 1 łyżeczkę preparatu rozpuścić w niewielkiej ilości wody, przyjmować 2-3 razy dziennie przed posiłkiem. Miejscowo: do okładów i płukań – 1 łyżkę preparatu rozpuścić w 1/2 szklanki wody; do irygacji – 6-10 łyżek rozpuścić w 3-5 szklankach wody.
Azulan działanie i stosowanie
Produkt leczniczy jest przeznaczony do tradycyjnego stosowania w wymienionych wskazaniach, a jego skuteczność opiera się wyłącznie na długim okresie stosowania i doświadczeniu.
Azucalen w ciąży
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Azucalen działanie i stosowanie
Preparat zawiera w swoim składzie wyciągi z rumianku i nagietka wykazujące działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwpierwotniakowe na skórę i błony śluzowe.
Azucalen skutki uboczne
Nie stwierdzono.
Epiramat dawkowanie
Należy stopniowo zwiększać dawki topiramatu w celu uzyskania optymalnej kontroli napadów padaczkowych. Padaczka: leczenie uzupełniające u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszej: dawkowanie należy rozpocząć od dawki 25-50 mg podawanej wieczorem przez tydzień. Całkowitą dawkę dobową można następnie zwiększać o 25-50 mg w odstępach 1-2-tyg. Topiramat powinien być przyjmowany 2x/dobę. Jeśli pacjent nie toleruje takiego schematu zwiększania dawki, można zastosować mniejsze wartości przyrostu dawki lub dłuższe odstępy czasowe między zwiększeniem dawki. Zwiększając dawki należy się kierować reakcją kliniczną na leczenie. W badaniach klinicznych, w których topiramat był stosowany w leczeniu uzupełniającym, dawka 200 mg została uznana za skuteczną. Była to także najmniejsza badana dawka. Dlatego też, tę dawkę należy uznać za najmniejszą skuteczną dawkę. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa to 200-400 mg podawana w dwóch dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów skuteczne leczenie jest możliwe za pomocą jednej dawki na dobę, podczas gdy u niektórych pacjentów mogą być wymagane dawki do 800 mg/dobę. Maks. dawka dobowa wynosi 800 mg. Padaczka: monoterapia u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszej: dawkowanie należy rozpocząć od dawki 25 mg podawanej wieczorem przez tydzień. Następnie całkowitą dawkę dobową można zwiększać o 25-50 mg w 1-2-tyg. odstępach. Topiramat należy przyjmować 2x/dobę. Jeśli pacjent nie toleruje takiego schematu zwiększania dawki, można zastosować mniejsze wartości przyrostu dawki lub dłuższe odstępy czasowe między zwiększeniem dawki. Zwiększając dawki należy się kierować reakcją kliniczną na leczenie. Zalecana początkowa dawka topiramatu w monoterapii u dorosłych wynosi 100 mg/dobę, a maks. zalecana dawka dobowa wynosi 400 mg. Podczas odstawiania równocześnie stosowanych innych leków przeciwpadaczkowych w celu uzyskania monoterapii topiramatem, należy wziąć pod uwagę możliwy wpływ na kontrolowanie napadów. Jeśli bezpieczeństwo pacjenta nie wymaga nagłego przerwania leczenia równocześnie stosowanymi innymi lekami przeciwpadaczkowymi, zaleca się stopniowe zaprzestanie leczenia poprzez zmniejszanie wielkości dawek tych leków o jedną trzecią, co drugi tydzień. Stężenia topiramatu zwiększą się po zaprzestaniu stosowania leków indukujących enzymy wątrobowe. W przypadku istnienia wskazań klinicznych, konieczne może być zmniejszenie dawki topiramatu. Powyższe dawki są zalecane dla wszystkich dorosłych pacjentów, w tym pacjentów w podeszłym wieku, chyba że występuje u nich choroba nerek. Lek drugiego rzutu w profilaktyce migreny: dawkę należy zwiększać stopniowo. Dawkowanie należy rozpocząć od dawki 25 mg podawanej wieczorem przez okres jednego tygodnia. Dawkę należy następnie zwiększać o 25 mg/dobę w odstępach jednotygodniowych. Jeśli pacjent nie toleruje schematu zwiększania dawki, odstępy między dostosowywaniem dawki mogą zostać wydłużone. Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w profilaktyce migreny wynosi 100 mg/dobę, podzielona na dwie dawki. Większe dawki nie powodowały lepszego rezultatu. U niektórych pacjentów korzystne może być podawanie całkowitej dawki dobowej wynoszącej 50 mg. Ustalając dawkowanie i zwiększając dawki należy się kierować reakcją kliniczną na leczenie. Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby i/lub nerek: pacjentów z umiarkowanym (klirens kreatyniny 30-69 ml/min.) i ciężkim (klirens kreatyniny
EpiPen Jr. a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
EpiPen Jr. działanie i stosowanie
Epinefryna jest katecholaminą, która działa pobudzająco na współczulny układ nerwowy (zarówno na receptory α, jak i β), wskutek czego dochodzi do zwiększenia częstości pracy serca, rzutu serca oraz krążenia wieńcowego. Przez działanie na receptory beta w mięśniach gładkich oskrzeli epinefryna powoduje rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli, co zmniejsza świsty i duszność. Epinefryna jest szybko inaktywowana, duża część dawki jest wydalana w postaci metabolitów z moczem.
EpiPen Jr. przedawkowanie
Przedawkowanie lub przypadkowe donaczyniowe wstrzyknięcie epinefryny może spowodować krwotok mózgowy wskutek gwałtownego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Może również dojść do zgonu z powodu obrzęku płuc wskutek skurczu naczyń obwodowych i jednoczesnego pobudzenia pracy serca. Obrzęk płuc może być leczony α-adrenolitykami takimi jak fentolamina. W przypadku zaburzeń rytmu serca można stosować β-adrenolityki.
EpiPen Jr. skutki uboczne
Działania niepożądane związane z aktywacją receptorów alfa- i beta-adrenergicznych mogą obejmować objawy takie jak tachykardia i nadciśnienie, oraz działania niepożądane z ośrodkowego układu nerwowego. Zwykle występujące działania niepożądane to nadmierna potliwość, nudności, wymioty, ból głowy, zawroty głowy, astenia, drżenia i niepokój. Po podaniu epinefryny mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca. Opisano przypadki obwodowego niedokrwienia po nieumyślnym wstrzyknięciu epinefryny w dłonie lub stopy. W rzadkich przypadkach u pacjentów leczonych adrenaliną obserwowano kardiomiopatię stresową.