Działania niepożądane zależą od zastosowanej dawki i mogą się nasilać wraz z kumulacją dawki. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi obserwowanymi po podaniu cisplatyny były: zaburzenia krwi i układu chłonnego (leukopenia, małopłytkowość i niedokrwistość), zaburzenia żołądka i jelit (jadłowstręt, nudności, wymioty i biegunka), zaburzenia ucha (zaburzenia słuchu), zaburzenia nerek (niewydolność nerek, nefrotoksyczność, hiperurykemia) i gorączka. U ok. 1/3 pacjentów, którzy otrzymali pojedynczą dawkę cisplatyny, zgłaszano występowanie ciężkiego działania toksycznego na nerki, szpik kostny i narząd słuchu. Działania te były zazwyczaj zależne od podanej dawki i nasilały się wraz z dawką skumulowaną. Ototoksyczność może być cięższa u dzieci. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) posocznica; (nieznana) zakażenia (powikłania zakaźne, u niektórych pacjentów zakończone zgonem). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niewydolność szpiku kostnego, małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość; (nieznana) niedokrwistość hemolityczna z dodatnim odczynem Coombsa. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (rzadko) ostra białaczka. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zwiększenie aktywności amylazy, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hiponatremia; (niezbyt często) hipomagnezemia; (nieznana) odwodnienie, hipokalemia, hipofosfatemia, hiperurykemia, hipokalcemia, tężyczka. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) incydent mózgowo-naczyniowy, krwotoczny udar mózgu, brak smaku na skutek krwotocznego udaru mózgu, niedokrwienny udar mózgu, zapalenie tętnic mózgowych, objaw Lhermitte’a, mielopatia, neuropatia autonomiczna; (rzadko) drgawki, neuropatia obwodowa, leukoencefalopatia, zespół odwracalnej leukoencefalopatii tylnej. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) ototoksyczność; (nieznana) szumy uszne, głuchota. Zaburzenia serca: (często) zaburzenia rytmu serca, bradykardia, tachykardia; (rzadko) zawał mięśnia sercowego; (bardzo rzadko) zatrzymanie czynności serca; (nieznana) zaburzenia czynności serca. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) mikroangiopatia zakrzepowa (zespół hemolityczno-mocznicowy), objaw Raynauda. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; (nieznana) nudności, wymioty, jadłowstręt, czkawka, biegunka. Zaburzenia dróg żółciowych i wątroby: (nieznana) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) zatorowość płucna. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka, łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) skurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) ostra niewydolność nerek, niewydolność nerek (zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny, kwasu moczowego w surowicy i/lub zmniejszenie klirensu kreatyniny mieszczą się w określeniu ‘niewydolność nerek’), zaburzenia cewek nerkowych. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia spermatogenezy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) gorączka (bardzo często), osłabienie, złe samopoczucie, wynaczynienie w miejscu podania. Miejscowe działanie toksyczne na tkankę miękką spowodowane wynaczynieniem obejmuje: (często) zapalenie tkanki podskórnej, zwłóknienie i martwicę, ból, obrzęk i rumień.
Orlistat Sandoz 120 skutki uboczne
Działania niepożądane orlistatu dotyczą głównie przewodu pokarmowego i wiążą się z działaniem farmakologicznym produktu leczniczego, polegającym na hamowaniu wchłaniania spożytego tłuszczu. Żołądkowo-jelitowe działania niepożądane notowane w trwających od 18 m-cy do 2 lat badaniach klinicznych z zastosowaniem orlistatu w dawce 60 mg, były przeważnie lekkie i przemijające. Występowały na ogół we wczesnym okresie leczenia (w ciągu 3 m-cy) i u większości pacjentów ograniczyły się do jednego epizodu. Stosowanie diety o małej zawartości tłuszczu zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych reakcji żołądkowo-jelitowych. Częstość działań niepożądanych odnotowanych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu nie jest znana, gdyż działania te były zgłaszane dobrowolnie w populacji o nieustalonej liczebności. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) zmniejszenie aktywności protrombiny i zwiększona wartość wskaźnika INR. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka i pokrzywka. Zaburzenia psychiczne: (często) niepokój (jest prawdopodobne, że leczenie orlistatem może wywoływać niepokój w przewidywaniu lub na skutek reakcji niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego). Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) plamienie tłuszczowe z odbytu, gazy z wydzieliną, parcie na stolec, stolce tłuszczowe i oleiste, oleiste wypróżnienia, wzdęcia z oddawaniem gazów, luźne stolce; (często) bóle brzucha, nietrzymanie stolca, płynne stolce, zwiększona częstość wypróżnień; (nieznana) uchyłkowatość jelit, zapalenie trzustki, lekkie krwawienie z odbytu. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) nefropatia szczawianowa. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zapalenie wątroby, kamica żółciowa, zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy zasadowej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka pęcherzowa.
Ornithine Teva skutki uboczne
W pojedynczych przypadkach mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty) i alergiczne reakcje skórne.
Orocal D3 skutki uboczne
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) hiperkalcemia i hiperkalciuria; (bardzo rzadko) zespół mleczno-alkaliczny, obserwowany zwykle, tylko w przypadku przedawkowania. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zaparcia, wzdęcia, nudności, bóle brzucha i biegunka; (bardzo rzadko) niestrawność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) świąd, wysypka i pokrzywka.
Orofar skutki uboczne
Rzadko mogą wystąpić przemijające podrażnienie jamy ustnej i gardła, mogą także wystąpić nudności i wymioty. W pojedynczych przypadkach mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak wysypka skórna.
Oroflocina skutki uboczne
Informacje podane poniżej opierają się na danych z badań klinicznych, w których uczestniczyło ponad 5000 pacjentów oraz na szerokich doświadczeniach zebranych po wprowadzeniu leku na rynek. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenia grzybicze (i nadmierny rozwój innych opornych na lek drobnoustrojów). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) leukopenia, eozynofilia; (rzadko) trombocytopenia, neutropenia; (bardzo rzadko) agranulocytoza; (nieznana) pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny. Po pierwszej dawce leku mogą czasem wystąpić reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne; (nieznana) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) jadłowstręt; (bardzo rzadko) hipoglikemia, szczególnie u chorych na cukrzycę. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) bezsenność, nerwowość; (rzadko) zaburzenia psychotyczne, depresja, stan splątania, pobudzenie ruchowe, lęk; (bardzo rzadko) reakcje psychotyczne z zachowaniami zagrażającymi życiu, w tym z myślami i próbami samobójczymi, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy, ból głowy, senność; (rzadko) drgawki, drżenie mięśniowe, parestezje; (bardzo rzadko) czuciowa lub czuciowo-ruchowa neuropatia obwodowa, zaburzenia smaku w tym zanik smaku, zaburzenia węchu w tym zanik węchu. Zaburzenia wzroku: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zaburzenia równowagi; (bardzo rzadko) zaburzenie słuchu; (nieznana) szumy uszne. Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia; (nieznana) arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointer (notowane przeważnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG. Zaburzenia naczyniowe: (często) zapalenie żył; (rzadko) niedociśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) skurcz oskrzeli, duszność; (bardzo rzadko) alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności; (niezbyt często) wymioty, bóle brzucha, objawy dyspeptyczne, wzdęcia, zaparcia; (rzadko) biegunka krwotoczna, która bardzo rzadko może być objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej, GGT); (niezbyt często) zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby; (nieznana) podczas stosowania lewofloksacyny notowano żółtaczkę i ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym ostrą niewydolność, przede wszystkim u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, świąd (rzadko) pokrzywka; (bardzo rzadko) obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło; (nieznana) martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, nadmierna potliwość. Czasem mogą występować reakcje śluzówkowo-skórne, nawet po pierwszej dawce. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) zaburzenia ścięgien, w tym zapalenie ścięgna (np. ścięgna Achillesa), bóle mięśni, bóle stawów; (bardzo rzadko) zerwanie ścięgna; powikłanie to może wystąpić w ciąg 48 h po rozpoczęciu leczenia i może być obustronne. Osłabienie mięśniowe może mieć szczególne znaczenie u chorych na miastenię; (nieznana) rabdomioliz. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko) ostra niewydolność nerek (np. w wyniku śródmiąższowego zapalenia nerek). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu podawania wlewu; (niezbyt często) osłabienie; (bardzo rzadko) gorączka; (nieznana) ból (w tym ból w obrębie kręgosłupa, klatki piersiowej i kończyn). Inne działania niepożądane związane ze stosowaniem fluorochinolonów: objawy pozapiramidowe i inne zaburzenia koordynacji mięśniowej, zapalenie naczyń związane z nadwrażliwością, napad porfirii u chorych na porfirię.
Oroperidys skutki uboczne
Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje alergiczne w tym anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia endokrynologiczne: (rzadko) zwiększone stężenia prolaktyny. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) pozapiramidowe działania niepożądane. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym bardzo rzadkie przemijające skurcze jelit; (bardzo rzadko) biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) świąd, wysypka. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) mlekotok, ginekomastia, brak miesiączki. Zaburzenia serca:(bardzo rzadko) arytmia komorowa; (nieznana) wydłużenie odcinka QTc. W związku z tym, że przysadka jest poza barierą krew-mózg, domperydon może powodować zwiększenie stężenia prolaktyny. W rzadkich przypadkach hiperprolaktynemia może prowadzić do neuroendokrynologicznych działań niepożądanych, takich jak mlekotok, ginekomastia i brak miesiączki. Pozapiramidowe działania niepożądane występują bardzo rzadko u noworodków i niemowląt, wyjątkowo występują u dorosłych. Te działania niepożądane przemijają spontanicznie i całkowicie, gdy tylko przerwane zostanie stosowanie produktu leczniczego.
Oropram skutki uboczne
Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania citalopramu są zazwyczaj łagodne i przemijające. Najczęściej występują w pierwszych tyg. leczenia i przemijają zwykle wraz z ustąpieniem stanu depresyjnego. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia serca: (bardzo często) kołatanie serca; (często) tachykardia; (niezbyt często) bradykardia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, drżenia, zawroty głowy; (często) migrena, parestezje, objawy pozapiramidowe; (niezbyt często) drgawki; (rzadko) akatyzja/niepokój psychoruchowy. Zaburzenia oka: (bardzo często) zaburzenia akomodacji; (często) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy w uszach. Zaburzenia klatki piersiowej i śródpiersia: (często) nieżyt nosa, zapalenie zatok; (niezbyt często) kaszel. Zaburzenia jelit i żołądka: (bardzo często) nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia, biegunka; (często) niestrawność, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, zwiększone wydzielanie śliny. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) zaburzenie oddawania moczu, nadmierne wydzielanie moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) nasilona potliwość; (często) wysypka, świąd; (niezbyt często) nadwrażliwość na światło; (bardzo rzadko) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle mięśni; (rzadko) bóle stawów. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, jadłowstręt psychiczny. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia; (często) uczucie zmęczenia, ziewanie, dysgenezja; (niezbyt często) reakcje alergiczne, omdlenia, złe samopoczucie; (bardzo rzadko) reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) zaburzenia wytrysku nasienia, anorgazmia u kobiet, bolesne miesiączkowanie, impotencja; (bardzo rzadko) mlekotok. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) senność, bezsenność, pobudzenie, nerwowość; (często) zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji, koszmary senne, amnezja, lęk, osłabienie popędu płciowego, apatia, splątanie; (niezbyt często) euforia, zwiększenie popędu płciowego; (rzadko) omamy, mania, depersonalizacja, napady paniki (te objawy mogą być związane z chorobą podstawową); (częstość nie znana) zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia citalopramem, a także w krótkim czasie po odstawieniu leku. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić krwawienia (np. krwotoki z narządów rodnych, z przewodu pokarmowego, wybroczyny lub inne rodzaje krwotoków lub krwawień w obrębie skóry lub błon śluzowych). Rzadkie przypadki zespołu serotoninowego odnotowano u pacjentów stosujących SSRI. W rzadkich przypadkach, głównie u pacjentów w podeszłym wieku, wystąpiła hiponatremia i zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego – SIADH. Odstawienie citalopramu (zwłaszcza nagle) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych. Są to zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i/lub wymioty, drżenie i ból głowy są najczęściej występującymi objawami. Zwykle objawy te są łagodne lub umiarkowane i ustępują samoistnie, jednakże u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i/lub przedłużone. Dlatego, jeżeli leczenie citalopramem nie jest dłużej wymagane, zaleca się stopniowe zakończenie leczenia przez zmniejszanie dawki.
Orphacol skutki uboczne
Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz, kamica pęcherzyka żółciowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: świąd. Podczas leczenia produktem obserwowano nasilanie się świądu i/lub biegunki. Reakcje te ustępowały po zmniejszeniu dawki i mogą świadczyć o przedawkowaniu. Pacjenci, u których występuje świąd i/lub przewlekła biegunka, powinni mieć wykonane badania pod kątem możliwego przedawkowania metodą testów na obecność kwasu żółciowego w surowicy i/lub moczu. Po leczeniu długotrwałym obserwowano kamicę pęcherzyka żółciowego. Przedstawiona informacja dotycząca bezpieczeństwa dotyczy głównie populacji dzieci. Dostępne piśmiennictwo jest niewystarczające do wykrycia różnic dotyczących bezpieczeństwa stosowania kwasu cholowego w grupach wiekowych dzieci i osób dorosłych.
Ortanol 10 Plus skutki uboczne
Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi (u 1-10% pacjentów) są bóle głowy, bóle brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcie, nudności i/lub wymioty. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) leukopenia, małopłytkowość; (bardzo rzadko) agranulocytoza, pancytopenia. Zaburzenia immunologiczne: (rzadko) reakcje nadwrażliwości, np. gorączka, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna/wstrząs. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko) hiponatremia; (bardzo rzadko) hipomagnezemia. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) bezsenność; (rzadko) pobudzenie, splątanie, depresja; (bardzo rzadko) agresja, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, parestezje, senność; (rzadko) zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (rzadko) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcie, nudności i/lub wymioty; (rzadko) suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, drożdżyca przewodu pokarmowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększona aktywność enzymów wątrobowych; (rzadko) zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki; (bardzo rzadko) niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów chorobą wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywka; (rzadko) łysienie, nadwrażliwość na światło; (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) ból stawów, ból mięśni; (bardzo rzadko) osłabienie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) ginekomastia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) złe samopoczucie, obrzęki obwodowe: (rzadko) nasilone pocenie się. Bezpieczeństwo stosowania omeprazolu oceniano u 310 dzieci w wieku 0-16 lat z chorobą związaną z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego. Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego (do 749 dni) stosowania omeprazolu w terapii podtrzymującej w ramach badania klinicznego z udziałem 46 dzieci z ciężkim nadżerkowym zapaleniem przełyku. Profil działań niepożądanych był zasadniczo taki sam, jak obserwowany u dorosłych w trakcie zarówno krótkotrwałego, jak i długotrwałego leczenia. Brak długoterminowych danych dotyczących wpływu leczenia omeprazolem na pokwitanie i wzrastanie.