fluoksetyna przeciwskazania

Nadwrażliwość na fluoksetynę lub którykolwiek składnik preparatu. Nie należy stosować fluoksetyny jednocześnie z inhibitorami MAO (w tym z selektywnym inhibitorem MAO – selegiliną i odwracalnym inhibitorem MAO – moklobemidem) oraz w okresie do 14 dni po ich odstawieniu. U pacjentów, którzy przyjmowali inhibitor MAO równocześnie z fluoksetyną lub wkrótce po odstawieniu tego leku, opisano występowanie ciężkich objawów niepożądanych (w tym również zgony). Odnotowano przypadki zespołu serotoninowego, które mogą przypominać i być rozpoznane jako złośliwy zespół neuroleptyczny. W wyniku oddziaływania fluoksetyny i inhibitorów MAO mogą wystąpić takie objawy jak: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego, zaburzenia psychiczne – splątanie, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki. Ze względu na długi T0,5 fluoksetyny i jej aktywnego metabolitu norfluoksetyny, nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami MAO wcześniej niż przed upływem co najmniej 5 tyg. po zaprzestaniu stosowania fluoksetyny. W przypadku stosowania fluoksetyny w dużych dawkach lub długotrwale, należy zachować przerwę w stosowaniu inhibitorów MAO dłuższą niż 5 tyg. Natomiast po odstawieniu inhibitorów MAO, leczenie fluoksetyną można rozpocząć co najmniej po 2-tyg. przerwie.
Fluoksetyna nie powinna być stosowana w leczeniu dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u grupy, której podawano placebo. Jeśli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto brak jest długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. U pacjentów przyjmujących fluoksetynę obserwowano wysypkę, reakcje anafilaktoidalne i inne postępujące zaburzenia układowe, czasami o ciężkim przebiegu, w obrębie skóry, nerek, wątroby i płuc. W przypadku wystąpienia wysypki i innych objawów alergicznych, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych wiąże się z potencjalnym ryzykiem wystąpienia drgawek. Stosowanie fluoksetyny należy przerwać u pacjentów, u których podczas leczenia fluoksetyną wystąpią drgawki. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilną padaczką, pacjentów ze stabilną padaczką należy dokładnie obserwować. U pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie zaleca się ostrożność podczas stosowania leków przeciwdepresyjnych. Stosowanie fluoksetyny należy przerwać u pacjentów, u których wystąpi faza manii. Podczas leczenia fluoksetyną u niektórych pacjentów może wystąpić lęk i bezsenność. Fluoksetyna metabolizowana jest głównie w wątrobie i wydalana przez nerki, dlatego zaleca się ostrożność w stosowaniu leku i zmniejszenie dawek lub wydłużenie odstępu między kolejnymi dawkami u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wymagających dializy (klirens nerkowy

fluoksetyna dawkowanie

Zespoły depresyjne: zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. Pełne działanie terapeutyczne i poprawę stanu pacjenta obserwuje się po upływie 1-4 (lub więcej) tyg. leczenia. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw): zalecana dawka dobowa wynosi od 20 mg do 60 mg. W przypadku braku poprawy stanu pacjenta po kilkutyg. podawaniu fluoksetyny w dawce 20 mg/dobę, można rozważyć zwiększenie dawki pomimo zwiększenia ryzyka wystąpienia objawów niepożądanych. Bulimia nervosa: zalecana dawka dobowa wynosi 60 mg. Zalecana dawka może być zwiększona lub zmniejszona. Nie zbadano wpływu dawek większych niż 80 mg/dobę. Fluoksetyna może być przyjmowana niezależnie od posiłków. Po zakończeniu leczenia aktywne metabolity utrzymują się w organizmie przez wiele tyg. Należy o tym pamiętać rozpoczynając lub kończąc leczenie. Nie jest konieczne stopniowe zmniejszanie dawek w przypadku zakończenia leczenia. Czas leczenia powinien być uzależniony od reakcji pacjenta na lek. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub z innymi współistniejącymi schorzeniami oraz u osób w podeszłym wieku lub pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki należy stosować mniejsze dawki lub wydłużyć odstępy między kolejnymi dawkami. U osób w podeszłym wieku nie należy stosować dawki większej niż 60 mg/dobę. Stosowanie u dzieci: nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fluoksetyny u dzieci.

fluoksetyna skutki uboczne

Objawy ogólne: objawy nadwrażliwości – świąd, wysypka, pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne, zapalenie naczyń, reakcje przypominające chorobę posurowiczą, obrzęk naczynioruchowy, dreszcze, zespół serotoninowy, nadwrażliwość na światło. Układ pokarmowy: nudności, wymioty, biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie jamy ustnej, brak apetytu, zaburzenia smaku, zaburzenia połykania, dyspepsja, rzadko notowano nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych czynności wątroby, bardzo rzadko idiosynkratyczne zapalenie wątroby. Układ nerwowy: bóle głowy, zaburzenia snu tj. bezsenność, nadmierna senność, koszmary senne, zawroty głowy, anoreksja, uczucie zmęczenia, euforia, przemijające zaburzenia ruchowe (skurcze mięśni, ataksja, drżenie, drgawki kloniczne mięśni), napady padaczkowe, niepokój psychoruchowy. Omamy, reakcje maniakalne, splątanie, pobudzenie, lęk, nerwowość, zaburzenia koncentracji i procesu myślenia (depersonalizacja), napady paniki – mogą być spowodowane przez chorobę podstawową. Układ moczowo-płciowy: zaburzenia częstości oddawania moczu, zatrzymanie moczu, zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, mlekotok, zaburzenia seksualne (opóźnienie lub brak ejakulacji, brak orgazmu), przedłużona erekcja (priapizm). Inne objawy: łysienie, ziewanie, zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic), pocenie się, rozszerzenie naczyń, bóle stawów, bóle mięśni, niedociśnienie ortostatyczne, tachykardia, wybroczyny. Rzadko donoszono o występowaniu krwawień. Hiponatremia: u niektórych pacjentów stwierdzono hiponatremię (stężenie sodu w surowicy poniżej 110 mml/l), która ustępowała po odstawieniu fluoksetyny. W niektórych przypadkach przyczyną hiponatremii prawdopodobnie było nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego. Większość doniesień dotyczyła pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów otrzymujących leki moczopędne lub pacjentów odwodnionych. Układ oddechowy: zapalenie gardła, duszność. Sporadycznie obserwowano stany zapalne z różnorodnymi zmianami histopatologicznymi i/lub zwłóknienie w obrębie płuc, w których jedynym objawem poprzedzającym była duszność. Po zakończeniu leczenia lekami z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny donoszono o występowaniu objawów odstawiennych. Dostępne dane nie potwierdzają, że jest to związane z uzależnieniem lekowym. Objawy odstawienne to: zawroty głowy, parestezje, ból głowy, lęk, nudności. Większość objawów jest łagodna i ustępuje samoistnie. Rzadko po fluoksetynie występowały takie objawy. Stężenia fluoksetyny i norfluoksetyny po zakończeniu leczenia zmniejszają się w osoczu krwi stopniowo, dzięki temu nie ma potrzeby stopniowego zmniejszania dawki w razie zakończenia terapii.

fluoksetyna przedawkowanie

Należy brać pod uwagę możliwość zatrucia kilkoma lekami. Głównymi objawami przedawkowania są nudności i wymioty, a także objawy pobudzenia OUN: podniecenie, niepokój, hipomania, drgawki. Specyficzne antidotum nie jest znane. Po przedawkowaniu fluoksetyny należy zastosować leczenie objawowe oraz monitorować podstawowe parametry życiowe pacjenta. Z powodu dużej objętości dystrybucji fluoksetyny, wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja lub transfuzja wymienna nie są skuteczne po przedawkowania fluoksetyny. Podanie węgla aktywowanego z sorbitolem może być tak samo lub bardziej skuteczne niż prowokowanie wymiotów czy płukanie żołądka. W badaniach na zwierzętach drgawki ustępowały po zastosowaniu diazepamu.

fluoksetyna w ciąży

Nie wykonano odpowiednich badań u kobiet ciężarnych. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Fluoksetyna przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Przed rozpoczęciem leczenia fluoksetyna należy przerwać karmienie piersią.

fluoksetyna a karmienie piersią

Nie wykonano odpowiednich badań u kobiet ciężarnych. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Fluoksetyna przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Przed rozpoczęciem leczenia fluoksetyna należy przerwać karmienie piersią.