cipramil dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Leczenie depresji: w pojedynczej dawce 20 mg/dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie i nasilenia depresji dawkę dobową można zwiększyć, maks. do 60 mg. Leczenie zespołu lęku napadowego: przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie pojedynczej dawki 10 mg/dobę, a następnie zwiększenie dawki dobowej do 20 mg. Dawkę dobową można w dalszym ciągu zwiększyć, maks. do 60 mg, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 rż.) dawkę można zwiększyć do maks. 40 mg/dobę. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci, ponieważ brak danych o skuteczności i bezpieczeństwie stosowania w tej grupie pacjentów. Nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Brak informacji na temat stosowania preparatu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 20 ml/min). Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby nie powinni otrzymywać dawek dobowych powyżej 30 mg. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tyg. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest objawowe i należy je kontynuować wystarczająco długo, aby zapobiec nawrotom depresji. Czas leczenia wynosi zazwyczaj 6 m-cy po ustąpieniu objawów depresji. U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom. Maks. skuteczność citalopramu w leczeniu zespołu lęku napadowego osiąga się po około 3 m-cach, a odpowiedź ta utrzymuje się podczas kontynuowanego leczenia. Po podjęciu decyzji o zakończeniu leczenia, lek należy stopniowo odstawiać przez okres paru tyg.

cipramil skutki uboczne

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania citalopramu na ogół są niezbyt nasilone i mają przejściowy charakter. Najczęściej występują podczas pierwszych 1 do 2 tyg. leczenia i zwykle ich nasilenie następnie zmniejsza się. Najczęściej obserwowanymi reakcjami niepożądanymi były: nudności, suchość błon śluzowych jamy ustnej, senność, nasilone pocenie się, drżenia mięśniowe, biegunka i zaburzenia wytrysku. Częstość występowania każdego z działań niepożądanych ponad wielkości obserwowane w grupie otrzymującej placebo była niewielka.

cipramil przeciwskazania

Ciężka choroba wątroby lub nerek. Cukrzyca – wymagana może być zmiana leczenia przeciwcukrzycowego. Padaczka lub napady padaczkowe w wywiadzie. U niektórych pacjentów z zaburzeniami maniakalno-depresyjnymi może dojść do wystąpienia fazy maniakalnej. Nagłe zaprzestanie stosowania leku może spowodować objawy odstawienne, takie jak zawroty głowy, nudności, niepokój, drżenia mięśniowe, kołatanie serca oraz drętwienie lub mrowienie dłoni i stóp. W razie zakończenia leczenia zaleca się zatem stopniowe zmniejszanie dawki preparatu przez parę tyg., a nie nagłe odstawienie leku.
Przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na którykolwiek składnik preparatu. Przeciwwskazane jest jednoczesne leczenie inhibitorami MAO, z wyjątkiem selegiliny (selektywny inhibitor MAO-B) w dawce do 10 mg/dobę.

cipramil w ciąży

Kategoria bezpieczeństwa stosowania leku w ciąży – C. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Wiadomo, że citalopram jest wydzielany do mleka matki, ale dostępne dane nie wystarczają do oceny zagrożenia dla dziecka. Zaleca się szczególną ostrożność.

cipramil a karmienie piersią

Kategoria bezpieczeństwa stosowania leku w ciąży – C. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Wiadomo, że citalopram jest wydzielany do mleka matki, ale dostępne dane nie wystarczają do oceny zagrożenia dla dziecka. Zaleca się szczególną ostrożność.

cipramil a alkohol

Nie należy zażywać preparatu w czasie stosowania leków z grupy inhibitorów MAO. Nawet po zakończeniu stosowania: fenelzyny, iproniazydu, izokarboksazydu, nialamidu lub tranylcyprominy należy zachować dwutygodniową przerwę przed rozpoczęciem stosowania preparatu. Po zakończeniu stosowania moklobemidu należy zachować co najmniej jednodniową przerwę. Stosowanie inhibitorów MAO można rozpocząć po upływie tyg. od zakończenia stosowania preparatu. Ponadto należy zachować szczególną ostrożność stosując jednocześnie Cipramil i następujące leki: lit. selegilinę – dawka selegiliny nie może być większa niż 10 mg na dobę. metoprolol – stężenie metoprololu we krwi zwiększa się, ale nie stwierdzono objawów nasilonego działania lub działania niepożądanego metoprololu. sumatriptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny) – ryzyko działań niepożądanych. w przypadku wystąpienia nietypowych objawów podczas skojarzonego stosowania tych leków, pacjent powinien zgłosić się do lekarza prowadzącego. cymetydynę, gdy stosowana jest w dużych dawkach – stężenie citalopramu we krwi może zwiększyć się, ale nie stwierdzono nasilenia objawów niepożądanych leku. Preparat nie nasila działania alkoholu. Nie należy jednak spożywać alkoholu podczas leczenia citalopramem.

cipramil przedawkowanie

W przypadkach przedawkowania wyłącznie citalopramu obserwowano następujący zespół objawów: po dawkach poniżej 600 mg nudności, zawroty głowy, tachykardia, drżenia mięśniowe i senność o łagodnym nasileniu. Po dawkach powyżej 600 mg, w kilka h po przyjęciu leku wystąpić mogą drgawki. Dojść może do zmian w zapisie EKG, a w rzadkich przypadkach do rozpadu mięśni prążkowanych. Informowano o bardzo nielicznych zgonach. Nie ma szczególnego antidotum. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące czynności organizmu. Zaleca się płukanie żołądka jak najszybciej po przedawkowaniu. Po przyjęciu dawki powyżej 600 mg zaleca się również monitorowanie EKG. W przypadku wystąpienia drgawek można zastosować diazepam. W celu normalizacji szerokiego zespołu QRS należy podać hipertoniczny roztwór chlorku sodu we wlewie dożylnym. Dorosły pacjent przeżył zatrucie wywołane przyjęciem 5 200 mg citalopramu.

Cipramil działanie i stosowanie

Jeden z najbardziej wybiórczych z dotychczas opisanych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny z minim. wpływem lub zupełnie pozbawiony wpływu na wychwyt zwrotny noradrenaliny, dopaminy i kwasu γ-aminomasłowego. W przeciwieństwie do wielu trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i niektórych nowszych leków z grupy SSRI, citalopram pozbawiony jest powinowactwa lub ma bardzo niewielkie powinowactwo do serii receptorów, w tym receptorów 5-HT1A, 5-HT2, DA D1 i D2, adrenergicznych α1, α2 i β histaminowych H1, muskarynowych, cholinergicznych, benzodiazepinowych i opioidowych. Seria czynnościowych testów in vitro na wyizolowanych narządach oraz testów czynnościowych in vivo potwierdziła brak powinowactwa do receptorów.