Zależą od poziomu dawki. Małe dawki użyte do zapobiegania laktacji, zwykle nie wywołują działań ubocznych. W leczeniu hiperprolaktynemii i podobnych objawów, działania niepożądane zwykle pojawiają się na początku leczenia, o ile terapia nie rozpoczyna się stopniowo. Mogą wystąpić następujące objawy: niedociśnienie ortostatyczne, przekrwienie nosa, nudności, wymioty, senność. Czasami występują: zaparcia, niestrawność, niepokój ruchowy i skurcz naczyń wywołane oziębieniem u wrażliwych pacjentów. W dawkach większych niż 20 mg mogą pojawić się inne objawy, jak: halucynacje, dezorientacja, a u starszych stany psychotyczne, paranoidalne i maniakalne, zmęczenie, znużenie, erytromelalgia, dysuria, niska tolerancja na alkohol, silniejsze skurcze naczyń – szczególnie w kończynach, zaburzenia ruchów dowolnych u pacjentów cierpiących na parkinsonizm.
bromergon przeciwskazania
Nadwrażliwość na alkaloidy sporyszu.
Zwiększone dawki leku mogą wpływać na właściwości psychofizyczne, szczególnie gdy są przyjmowane łącznie z alkoholem lub środkami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Lekarzom i farmaceutom doradza się ostrzeganie pacjentów przed prowadzeniem pojazdów lub urządzeń mechanicznych w trakcie leczenia bromokryptyną.
bromergon w ciąży
Bromokryptyna nie powinna być podawana kobietom ciężarnym. Nadwrażliwość na bromokryptynę częściej występuje po porodzie.
bromergon a karmienie piersią
Bromokryptyna nie powinna być podawana kobietom ciężarnym. Nadwrażliwość na bromokryptynę częściej występuje po porodzie.
bromergon a alkohol
Zależą od poziomu dawki. Małe dawki użyte do zapobiegania laktacji, zwykle nie wywołują działań ubocznych. W leczeniu hiperprolaktynemii i podobnych objawów, działania niepożądane zwykle pojawiają się na początku leczenia, o ile terapia nie rozpoczyna się stopniowo. Mogą wystąpić następujące objawy: niedociśnienie ortostatyczne, przekrwienie nosa, nudności, wymioty, senność. Czasami występują: zaparcia, niestrawność, niepokój ruchowy i skurcz naczyń wywołane oziębieniem u wrażliwych pacjentów. W dawkach większych niż 20 mg mogą pojawić się inne objawy, jak: halucynacje, dezorientacja, a u starszych stany psychotyczne, paranoidalne i maniakalne, zmęczenie, znużenie, erytromelalgia, dysuria, niska tolerancja na alkohol, silniejsze skurcze naczyń – szczególnie w kończynach, zaburzenia ruchów dowolnych u pacjentów cierpiących na parkinsonizm.
Zwiększone dawki leku mogą wpływać na właściwości psychofizyczne, szczególnie gdy są przyjmowane łącznie z alkoholem lub środkami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Lekarzom i farmaceutom doradza się ostrzeganie pacjentów przed prowadzeniem pojazdów lub urządzeń mechanicznych w trakcie leczenia bromokryptyną.
Bromergon działanie i stosowanie
Preparat działa jako częściowy antagonista receptorów dopaminowych. Hamuje wydzielanie hormonu luteotropowego z przedniego płata przysadki – prolaktyny, nie wpływając na wydzielanie przez ten gruczoł innych hormonów. Jedynie w przypadku akromegalii zmniejsza podwyższone stężenie hormonu wzrostu. Działa bezpośrednio na komórki, które wydzielają prolaktynę i pośrednio podrażnia receptory dopaminowe przyspieszając uwalnianie PIF (Prolactin Release Inhibiting Factor).Preparat nie ma ubocznych działań estrogenu. Normalizuje proces jajeczkowania oraz endokrynologiczne powiązanie między owulacją a przysadką. Przy jego pomocy można zapobiec lub zahamować fizjologiczną laktację, można leczyć również stany patologiczne wywołane przez prolaktynę. W parkinsonzmie działa prawdopodobnie jako antagonista na postsynaptyczne receptory dopaminowe istoty czarnej prążkowia jak również na układ rąbkowy, zmniejszając drgawki, sztywność mięśniową, akinezę i zaburzenia chodzenia. Przy nadciśnieniu tętniczym prawdopodobnie obniża ciśnienie przez obniżenie stężenia katecholamin w krwioobiegu i bezpośrednie działanie wazodylatacyjne poprzez receptory dopaminowe na naczynia krwionośne.
bromergon dawkowanie
Lek powinien być podawany z pokarmem. Terapia powinna być rozpoczynana od małych dawek stopniowo zwiększanych aż do osiągnięcia najwyższej skuteczności. Zapobieganie laktacji: 1 tabl. 2x/dobę przez 14 dni. Leczenie powinno być rozpoczęte bezpośrednio po porodzie. Czasami mniejsze ilości mleka mogą się wydzielać 2-3x/dobę po całkowitym leczeniu. W takich przypadkach lek powinien być podawany przez kolejny tydzień po 1 tabl. dziennie. Hiperprolaktynemia u mężczyzn i kobiet, bezpłodność, mlekotok: 1 tabl. 1-3x/dobę przez kilka m-cy aż do poczęcia. Włóknisto torbielowate zmiany zwyrodnieniowe sutka: 3x/dobę po 1 tabl. w ciągu 3 m-cy. Poporodowe zapalenie sutka: 3x/dobę po 1 tabl. Jeżeli po 3 dniach leczenia objawy zapalenia ustąpią, a chora pragnie karmić, można leczenie przerwać. W przeciwnym razie chorej podajemy jeszcze przez 11 dni po 1 tabl. 2x/dobę. Zapalenie sutka nie związane z porodem: przez pierwsze3 dni chorej podajemy 3x/dobę po 1 tabl., następnie aż do 14 dnia 2x/dobę po 1 tabl. W celu zapobiegania nawrotom podajemy chorej jeszcze przez 6 m-cy po 1 tabl. Mastopatia okresowa i nieokresowa: 2x/dobę po 1 tabl. w fazie lutealnej cyklu. Zespół przedmiesiączkowy: 2x/dobę po 1 tabl. od 10 dnia cyklu do początku miesiączki. Akromegalia, prolaktynoma: 5-10 mg bromokryptyny 2x/dobę. W razie potrzeby dzienna dawka może być zwiększona do 60 mg. Parkinsonizm: u osób z chorobą Parkinsona w następujących przypadkach: kiedy leczenie lewodopą i inhibitorem dekarboksylazy już nie skutkuje, na początku leczenia i w połączeniu z lewodopą/karbidopą. Leczenie zaczynamy od podawania małych dawek, które stopniowo zwiększamy aż do uzyskania najlepszego efektu terapeutycznego. Zwykle zaczynamy od dawki 1,25 mg, podawanej wieczorem. Po 2-3 dniach stopniowo ją zwiększamy do 2,5 mg (podawanej wieczorem). Co 2-3 dni dawkę zwiększamy o 1,25-2,5 mg. Chory przyjmuje lek 2x/dobę. Następnie dawkę można powiększać co 2-3 dni o 2,5 mg do dawki 30-40 mg/dobę. Dawkę możemy jeszcze dalej zwiększać: o 1 tabl. co 2-3 dni. Skuteczna dawka leku dla większości chorych wynosi od 40 do 100 mg dziennie, czasami nawet 200 mg dziennie. Powiększając dawkę bromokryptyny możemy stopniowo zmniejszać dawkę lewodopy. Przy leczeniu choroby Parkinsona bromokryptyną lub lewodopą działania niepożądane pojawiają się później niż przy leczeniu samą lewodopą. Na początku leczenia dawki obu leków są małe – zwiększamy je stopniowo i na zmianę. Na początku kojarzonego leczenia choroby Parkinsona Bromergonem z lewodopą przeciętna dawka dzienna wynosi 15-30 mg, a lewodopy 250 mg. Nadciśnienie: 2,5-5 mg bromokryptyny 2-3x/dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 30 mg/dobę.