beto skutki uboczne

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, leukopenia. Zaburzenia endokrynologiczne: zaostrzenie utajonej cukrzycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zwiększenie masy ciała. Zaburzenia psychiczne: depresja, osłabienie koncentracji, senność lub bezsenność, koszmarne sny, nerwowość, napięcie, zapominanie lub osłabienie pamięci, splątanie, omamy, zmiany osobowości (np. zmiany nastroju). Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bóle głowy, parestezje. Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia, suchość lub podrażnienie oczu, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: szumy uszne, zaburzenia słuchu. Zaburzenia serca: bradykardia, zaburzenia równowagi (bardzo rzadko połączone z omdleniem), kołatanie serca, przejściowe zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy I°, ból w okolicy przedsercowej, czynnościowe objawy zaburzeń pracy serca, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia w sercu. Zaburzenia naczyń: wyraźne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi i niedociśnienie ortostatyczne, bardzo rzadko z omdleniem, zimne dłonie i stopy, martwica u pacjentów z ciężkimi chorobami naczyń obwodowych występującymi przed leczeniem, pogorszenie chromania przestankowego lub zespołu Raynauda. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność wysiłkowa, skurcz oskrzeli, nieżyt nosa. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, bóle brzucha, biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w ustach, suchość w ustach. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka (pokrzywka łuszczycopodobna i dystroficzne zmiany skórne), zwiększona potliwość, wypadanie włosów, reakcje związane z nadwrażliwością na światło, zaostrzenie łuszczycy, wystąpienie łuszczycy, łuszczyco-podobne zmiany skórne. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: kurcze mięśni, bóle stawów, osłabienie mięśni. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: impotencja i inne zaburzenia seksualne, plastyczne stwardnienie prącia (choroba Peyroniego). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: zmęczenie, obrzęk.

beto przeciwskazania

Stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową. Jeżeli chory na astmę stosuje lek b2-adrenomimetyczny (w postaci tabletek lub inhalacji), wówczas rozpoczynając leczenie metoprololem należy skontrolować dawkę b2-adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności. Metoprolol w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu działa na receptory b2-adrenergiczne słabiej niż tradycyjne postacie tabletek selektywnych leków b1-adrenolitycznych. Metoprolol może zaburzać kontrolę glikemii w leczeniu cukrzycy i maskować objawy hipoglikemii. Ryzyko zaburzeń metabolizmu węglowodanów lub maskowania objawów hipoglikemii jest mniejsze przy zastosowaniu metoprololu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu niż w przypadku selektywnych leków b1-adrenolitycznych w postaci tradycyjnych tabletek oraz wyraźnie mniejsze niż w przypadku nieselektywnych leków b-adrenolitycznych. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego mogą niekiedy ulegać nasileniu podczas leczenia metoprololem (możliwość wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego). Metoprolol może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych z uwagi na działanie hipotensyjne. W przypadku gdy metoprolol przepisany jest pacjentom z guzem chromochłonnym, należy wcześniej zastosować lek o działaniu a-adrenolitycznym i kontynuować jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Leczenie metoprololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o tym, że pacjent przyjmuje leki b-adrenolityczne. Ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Leków b-adrenolitycznych nie należy odstawiać nagle. Jeżeli leczenie ma zostać przerwane, w miarę możliwości lek należy odstawiać stopniowo przez okres co najmniej 2 tyg., zmniejszając dawkę o połowę aż do uzyskania najmniejszej dawki odpowiadającej połowie tabl. zawierającej 23,75 mg. Tę końcową dawkę należy stosować przez co najmniej 4 dni przed całkowitym zakończeniem leczenia. W przypadku wystąpienia objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej. Nagle odstawienie leków b-adrenolitycznych może zaostrzać niewydolność serca i zwiększać ryzyko zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Metoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny, jak i nasilenie reakcji anafilaktycznych. Adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny u osób leczonych lekami b-adrenolitycznymi. Leki b-adrenolityczne mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie. Dotychczas nie uzyskano wystarczającego doświadczenia terapeutycznego dotyczącego stosowania metoprololu u pacjentów z niewydolnością serca współistniejącą z: niestabilną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA). ostrym zawałem mięśnia sercowego lub niestabilną dławicą piersiową w ciągu ostatnich 28 dni. zaburzeniami czynności nerek. zaburzeniami czynności wątroby. wiekiem powyżej 80 lat. wiekiem poniżej 40 lat. istotnymi hemodynamicznie chorobami zastawek. kardiomiopatia przerostowa zwężająca. podczas lub po operacji kardiochirurgicznej w ciągu 4 m-cy przed rozpoczęciem leczenia. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami metabolicznymi przebiegającymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub złym wchłanianiem glukozy-galaktozy, nietolerancją fruktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni stosować tego leku. Podczas leczenia metoprololem mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, dlatego pacjenci powinni ocenić, jaka jest ich reakcja na lek zanim zaczną prowadzić samochód lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu. Opisane objawy mogą się nasilać w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu lub po zmianie leku.
Nadwrażliwość na bursztynian metoprololu, inne leki b-adrenolityczne lub na substancje pomocnicze leku. Blok przedsionkowo-komorowy II lub III°. Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agoniści receptorów b-adrenergicznych). Objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (częstość akcji serca

beto w ciąży

Lek można podawać pacjentkom w okresie ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla zarodka lub płodu. Stężenie metoprololu w mleku jest około trzykrotnie większe niż w osoczu. Chociaż po stosowaniu leku w dawkach terapeutycznych ryzyko szkodliwego działania na oseska jest niewielkie (z wyjątkiem osób o powolnym metabolizmie), niemowlę karmione piersią należy obserwować w kierunku objawów zablokowania receptorów b-adrenergicznych.

beto a karmienie piersią

Lek można podawać pacjentkom w okresie ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla zarodka lub płodu. Stężenie metoprololu w mleku jest około trzykrotnie większe niż w osoczu. Chociaż po stosowaniu leku w dawkach terapeutycznych ryzyko szkodliwego działania na oseska jest niewielkie (z wyjątkiem osób o powolnym metabolizmie), niemowlę karmione piersią należy obserwować w kierunku objawów zablokowania receptorów b-adrenergicznych.

beto przedawkowanie

Objawy: ciężkie niedociśnienie, znaczne zwolnienie rytmu zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, zatrzymanie akcji serca, skurcz oskrzeli, utratę przytomności (nawet śpiączkę), nudności, wymioty i sinicę. Objawy mogą ulegać zaostrzeniu w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu lub zażycia leków hipotensyjnych, chinidyny lub barbituranów. Pierwsze objawy przedawkowania pojawiają się po upływie od 20 min. do 2 h od przyjęcia leku. Leczenie. Węgiel leczniczy, w razie konieczności płukanie żołądka. W przypadku ciężkiego niedociśnienia, bradykardii lub ryzyka niewydolności serca, pacjentowi należy podawać lek o działaniu b-adrenomimetycznym (np. prenalteroi), dożylnie w odstępach 2-5 min. lub w postaci stałego wlewu kroplowego aż do uzyskania żądanego efektu. Jeżeli selektywny b1-adrenomimetyk nie jest dostępny, można zastosować dopaminę. Można również podać siarczan atropiny (0,5 do 2 mg dożylnie) w celu zablokowania nerwu błędnego. Jeżeli nie udaje się uzyskać pożądanego efektu, można zastosować inny lek sympatykomimetyczny, np. dobutaminę lub noradrenalinę. Pacjentowi można również podać 1 do 10 mg glukagonu. Może być konieczne zastosowanie rozrusznika serca. Aby uniknąć skurczu oskrzeli, można podać dożylnie lek o działaniu b2-adrenomimetycznym. Uwaga: Dawki wymagane w leczeniu przedawkowania są dużo większe od zwykle stosowanych dawek terapeutycznych z uwagi na zablokowanie receptorów beta przez lek b-adrenolityczny.

beto a alkohol

Należy zachować szczególną ostrożność, stosując jednocześnie z lekami blokującymi zwoje współczulne i inhibitorami MAO. Nie należy stosować preparatu jednocześnie z pochodnymi kwasu barbiturowego ze względu na przyspieszony metabolizm. Jeżeli pacjent jest leczony jednocześnie klonidyną i metoprololem, a jest konieczne przerwanie podawania klonidyny, należy najpierw stopniowo zakończyć podawanie metoprololu i następnie w ciągu kilku dni podawanie klonidyny. Leki blokujące kanały wapniowe z grupy werapamilu oraz diltiazemu oraz leki antyarytmiczne z grupy chinidyny i amiodaron stosowane jednocześnie z metoprololem mogą powodować wystąpienie ciężkich zaburzeń automatyzmu i przewodnictwa, a także nasilenie działania inotropowo ujemnego. Podawany jednocześnie z wziewnymi anestetykami może nasilać ich działanie kardiodepresyjne. Rifampicyna podawana jednocześnie powoduje zmniejszenie stężenia leku w surowicy. Zwiększenie stężenia metoprololu w surowicy może wystąpić po zastosowaniu cymetydyny, hydralazyny, leków z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (np. paroksetyny, fluoksetyny i sertraliny) i po wypiciu alkoholu. Jednoczesne stosowanie indometacyny i innych NLPZ powoduje zmniejszenie działania hipotensyjnego preparatu. Może nasilać działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych, doustnych leków przeciwcukrzycowych i insuliny. W razie wystąpienia reakcji alergicznych i konieczności stosowania epinefryny w czasie leczenia metoprololem, może być niezbędne podawanie większych jej dawek.
Stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową. Jeżeli chory na astmę stosuje lek b2-adrenomimetyczny (w postaci tabletek lub inhalacji), wówczas rozpoczynając leczenie metoprololem należy skontrolować dawkę b2-adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności. Metoprolol w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu działa na receptory b2-adrenergiczne słabiej niż tradycyjne postacie tabletek selektywnych leków b1-adrenolitycznych. Metoprolol może zaburzać kontrolę glikemii w leczeniu cukrzycy i maskować objawy hipoglikemii. Ryzyko zaburzeń metabolizmu węglowodanów lub maskowania objawów hipoglikemii jest mniejsze przy zastosowaniu metoprololu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu niż w przypadku selektywnych leków b1-adrenolitycznych w postaci tradycyjnych tabletek oraz wyraźnie mniejsze niż w przypadku nieselektywnych leków b-adrenolitycznych. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego mogą niekiedy ulegać nasileniu podczas leczenia metoprololem (możliwość wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego). Metoprolol może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych z uwagi na działanie hipotensyjne. W przypadku gdy metoprolol przepisany jest pacjentom z guzem chromochłonnym, należy wcześniej zastosować lek o działaniu a-adrenolitycznym i kontynuować jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Leczenie metoprololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o tym, że pacjent przyjmuje leki b-adrenolityczne. Ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Leków b-adrenolitycznych nie należy odstawiać nagle. Jeżeli leczenie ma zostać przerwane, w miarę możliwości lek należy odstawiać stopniowo przez okres co najmniej 2 tyg., zmniejszając dawkę o połowę aż do uzyskania najmniejszej dawki odpowiadającej połowie tabl. zawierającej 23,75 mg. Tę końcową dawkę należy stosować przez co najmniej 4 dni przed całkowitym zakończeniem leczenia. W przypadku wystąpienia objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej. Nagle odstawienie leków b-adrenolitycznych może zaostrzać niewydolność serca i zwiększać ryzyko zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Metoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny, jak i nasilenie reakcji anafilaktycznych. Adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny u osób leczonych lekami b-adrenolitycznymi. Leki b-adrenolityczne mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie. Dotychczas nie uzyskano wystarczającego doświadczenia terapeutycznego dotyczącego stosowania metoprololu u pacjentów z niewydolnością serca współistniejącą z: niestabilną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA). ostrym zawałem mięśnia sercowego lub niestabilną dławicą piersiową w ciągu ostatnich 28 dni. zaburzeniami czynności nerek. zaburzeniami czynności wątroby. wiekiem powyżej 80 lat. wiekiem poniżej 40 lat. istotnymi hemodynamicznie chorobami zastawek. kardiomiopatia przerostowa zwężająca. podczas lub po operacji kardiochirurgicznej w ciągu 4 m-cy przed rozpoczęciem leczenia. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami metabolicznymi przebiegającymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub złym wchłanianiem glukozy-galaktozy, nietolerancją fruktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni stosować tego leku. Podczas leczenia metoprololem mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, dlatego pacjenci powinni ocenić, jaka jest ich reakcja na lek zanim zaczną prowadzić samochód lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu. Opisane objawy mogą się nasilać w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu lub po zmianie leku.
Objawy: ciężkie niedociśnienie, znaczne zwolnienie rytmu zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, zatrzymanie akcji serca, skurcz oskrzeli, utratę przytomności (nawet śpiączkę), nudności, wymioty i sinicę. Objawy mogą ulegać zaostrzeniu w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu lub zażycia leków hipotensyjnych, chinidyny lub barbituranów. Pierwsze objawy przedawkowania pojawiają się po upływie od 20 min. do 2 h od przyjęcia leku. Leczenie. Węgiel leczniczy, w razie konieczności płukanie żołądka. W przypadku ciężkiego niedociśnienia, bradykardii lub ryzyka niewydolności serca, pacjentowi należy podawać lek o działaniu b-adrenomimetycznym (np. prenalteroi), dożylnie w odstępach 2-5 min. lub w postaci stałego wlewu kroplowego aż do uzyskania żądanego efektu. Jeżeli selektywny b1-adrenomimetyk nie jest dostępny, można zastosować dopaminę. Można również podać siarczan atropiny (0,5 do 2 mg dożylnie) w celu zablokowania nerwu błędnego. Jeżeli nie udaje się uzyskać pożądanego efektu, można zastosować inny lek sympatykomimetyczny, np. dobutaminę lub noradrenalinę. Pacjentowi można również podać 1 do 10 mg glukagonu. Może być konieczne zastosowanie rozrusznika serca. Aby uniknąć skurczu oskrzeli, można podać dożylnie lek o działaniu b2-adrenomimetycznym. Uwaga: Dawki wymagane w leczeniu przedawkowania są dużo większe od zwykle stosowanych dawek terapeutycznych z uwagi na zablokowanie receptorów beta przez lek b-adrenolityczny.

beto dawkowanie

Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem: 50 mg winianu metoprololu/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 100-200 mg/dobę lub dołączyć inny lek hipotensyjny do schematu leczenia.Dławica piersiowa: 100-200 mg/dobę. W razie konieczności do schematu leczenia można dołączyć inne leki stosowane w leczeniu choroby wieńcowej. Zaburzenia rytmu serca: 100-200 mg/dobę. Leczenie profilaktyczne po zawale mięśnia sercowego: 200 mg/dobę. Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami serca: 100 mg/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 200 mg. Profilaktyka migreny: 100-200 mg/dobę. Stabilna objawowa niewydolność serca. U pacjentów ze stabilną objawową niewydolnością serca leczoną przy pomocy innych leków, dawka metoprololu jest ustalana indywidualnie. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie III-IV wg NYHA wynosi 12,5 mg/dobę w pierwszym tyg. leczenia. Dawkę można zwiększyć do 25 mg w drugim tyg. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie II wg NYHA wynosi 25 mg/dobę w ciągu pierwszych dwóch tyg. leczenia. Po dwóch pierwszych tyg. zaleca się podwojenie dawki. Dawkę zwiększa się co drugi tydzień do 200 mg/dobę lub do maks. dawki tolerowanej przez pacjenta. W długotrwałej terapii dawkę docelową należy ustalić na poziomie 200 mg/dobę lub na poziomie maks. dawki tolerowanej przez pacjenta. Zaleca się, aby lekarz prowadzący posiadał odpowiednią wiedzę na temat leczenia stabilnej objawowej niewydolności serca. Po każdorazowym zwiększeniu dawki należy starannie ocenić stan pacjenta. W razie wystąpienia spadku ciśnienia tętniczego może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki innego leku stosowanego jednocześnie. Spadek ciśnienia tętniczego nie musi być przeszkodą w długotrwałym stosowaniu metoprololu, jednak dawkę należy zmniejszyć do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, na przykład w przypadku pacjentów z zespoleniem żyły wrotnej z żyłą główną dolną, należy rozważyć zmniejszenie dawki. U pacjentów w wieku powyżej 80 lat dawkę leku należy zwiększać ze szczególną ostrożnością.