aviomarin a alkohol

Dimenhydrinat nasila działanie atropiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, amin katecholowych, leków wpływających hamująco na OUN (m.in. leki nasenne, uspokajające), a także alkoholu – nie stosować łącznie. Inhibitory MAO zwiększają działanie przeciwcholinergiczne dimenhydrinatu. Z diazepamem działa synergicznie, z amfetaminą i jej pochodnymi – antagonistycznie. Osłabia działanie kortykosteroidów i doustnych leków przeciwzakrzepowych. Z solami bizmutu oraz lekami przeciwbólowymi, psychotropowymi i skopolaminą może powodować osłabienie wzroku. Nie stosować jednocześnie z lekami ototoksycznymi (streptomycyna, neomycyna, wiomycyna, kanamycyna, amikacyna, furosemid) – dimenhydrinat maskuje objawy uszkodzenia słuchu.

Nadwrażliwość na dimenhydrinat lub pozostałe składniki preparatu. Padaczka. Ostre wysiękowe i pęcherzowe choroby skóry. I trymestr ciąży. Okres karmienia piersią. Dzieci poniżej 2 rż. Nie stosować jednocześnie z lekami działającymi hamująco na OUN ani z alkoholem.

aviomarin w ciąży

Nie stosować w I trymestrze ciąży i okresie karmienia piersią. W II i III trymestrze ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

aviomarin a karmienie piersią

Nie stosować w I trymestrze ciąży i okresie karmienia piersią. W II i III trymestrze ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

Aviomarin działanie i stosowanie

Lek z grupy etanoloamin wykazujących działanie przeciwwymiotne oraz przeciwhistaminowe, parasympatykolityczne i uspokajające. Dimenhydrinat działa silnie hamująco na czynność ośrodka wymiotnego w rdzeniu przedłużonym i odruchy błędnikowe. Działanie to jest nasilone przez właściwości parasympatykolityczne (zmniejszenie napięcia mięśni gładkich i perystaltyki przewodu pokarmowego, zahamowanie czynności wydzielniczej ślinianek, osłabienie czynności wydzielniczej żołądka). Początek działania występuje po 20-30 min., efekty kliniczne obserwowane są przez 4-6 h po podaniu leku.

Aviomarin przedawkowanie

Pierwsze objawy przedawkowania występują po około 30 minut-2 h od przyjęcia dawki toksycznej (25 mg/kg mc.) i polegają głównie na: bólach i zawrotach głowy, narastającym uczuciu zmęczenia i senności. Po pewnym czasie mogą wystąpić dodatkowo: świąd skóry, rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry, rozszerzenie źrenic z ich zwolnioną reakcją na światło i porażeniem akomodacji, oczopląs, osłabienie siły mięśniowej, odruchów ścięgnistych i zatrzymanie moczu. Czynność serca jest wyraźnie przyśpieszona, ciśnienie krwi podwyższone lub obniżone. W dalszym przebiegu stopniowo narastają objawy zahamowania czynności OUN (zaburzenia mowy, zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni, ataksja i śpiączka) lub pobudzenia czynności OUN (napady drgawkowe, omamy). Wyżej wymienione objawy są typowe dla zespołu cholinolitycznego. W przypadku przedawkowania dimenhydraminy, należy zastosować intensywne leczenie objawowe.

aviomarin skutki uboczne

Może powodować: uczucie osłabienia, zmęczenia, senność i zaburzenia koncentracji. niekiedy niepokój, nudności i wymioty, biegunkę lub zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko, po bardzo dużych dawkach, mogą wystąpić: zaburzenia widzenia (upośledzenie widzenia w ciemności i widzenia kolorów), trudności w oddawaniu moczu, niedokrwistość hemolityczna, zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Sporadycznie: złuszczające zapalenie skóry, ból głowy, zmniejszenie łaknienia, bezsenność, reakcje alergiczne. Długotrwałe stosowanie może prowadzić do zależności lekowej.

aviomarin dawkowanie

Profilaktycznie (przynajmniej 30 min. przed podróżą lub przyjęciem źle tolerowanego leku): dorośli i dzieci powyżej 14 rż.: 50-100 mg. dzieci 6-14 rż.: 25-50 mg (w razie potrzeby dawkę można powtórzyć). Leczniczo w nudnościach i wymiotach: dorośli i dzieci powyżej 14 rż.: 50-100 mg (w razie potrzeby co 4-6 h, nie przekraczając 400 mg/dobę). dzieci 6-14 rż.: 25-50 mg (w razie potrzeby co 6-8 h, nie przekraczając 150 mg/dobę).

aviomarin przeciwskazania

Nadwrażliwość na dimenhydrinat lub pozostałe składniki preparatu. Padaczka. Ostre wysiękowe i pęcherzowe choroby skóry. I trymestr ciąży. Okres karmienia piersią. Dzieci poniżej 2 rż. Nie stosować jednocześnie z lekami działającymi hamująco na OUN ani z alkoholem.

Szczególnie ostrożnie stosować w jaskrze z wąskim kątem przesączania, przeroście gruczołu krokowego, zwężeniu odźwiernika, nadczynności gruczołu tarczowego, chorobach układu krążenia (m.in. nadciśnienie), astmie, a także u pacjentów otrzymujących leki ototoksyczne. Podczas leczenia nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń mechanicznych.